وسترن دیجیتال (Western Digital Corporation) شرکت آمریکایی تولیدکننده‌ی درایوهای ذخیره‌سازی کامپیوتری است که طراحی، تولید و فروش محصولات مرتبط با صنعت داده را انجام می‌دهد. از میان محصولات مهم این شرکت می‌توان به دستگاه‌های ذخیره‌سازی، سیستم‌های دیتاسنتری و سرویس‌های ذخیره‌سازی ابری اشاره کرد.
شرکت وسترن دیجیتال سابقه‌ای طولانی در صنعت الکترونیک دارد و اولین فعالیت‌های خود را با تولید مدار مجتمع شروع کرد. آن‌ها اکنون نزدیک به نیم قرن سابقه در صنعت الکترونیک و کامپیوتر دارند و در کنار رقیب دیرینه، سیگیت، از تولیدکننده‌های اصلی هارد درایو هستند. تجهیزاتی که امروزه توسط وسترن دیجیتال و شرکت‌های مشابه تولید می‌شوند، عموما به دست تولیدکننده‌های کامپیوتر شخصی یا سیستم‌های شبکه‌ای می‌رسند تا محصول نهایی از مونتاژ آن‌ها ساخته شود. البته برخی از محصولات مانند درایوهای اکسترنال ذخیره‌سازی هم توسط این شرکت‌ها به‌صورت مستقیم به مصرف‌کننده فروخته می‌شوند.

مرکز مدیریت وسترن دیجیتال در سن‌خوزه‌ی کالیفرنیا واقع است. این شرکت مراکز تولیدی و مدیریتی متعددی در سرتاسر جهان دارد و مراکز تولیدی آن‌ها اکثرا در کشورهای آسیای شرقی همچون مالزی و سنگاپور متمرکز هستند. وسترن دیجیتال امروز بیش از ۲ هزار کارمند دارد و آخرین آمارهای مالی،‌ درآمد آن‌ها را نزدیک به ۲۰ میلیارد دلار اعلام می‌کنند.
اختراع ریزپردازنده‌های کامپیوتری و توسعه‌ی آن‌ها در آمریکا نقشی اساسی در پیشرفت این کشور در دهه‌های گذشته داشته است. اکثر اخبار و اطلاعات در دهه‌های اخیر به ظهور و اوج‌گیری شرکت‌های مشهوری همچون اپل، گوگل و دیگر فعالان مشابه اختصاص داشت. دراین‌میان شرکت‌هایی همچون وسترن دیجیتال رویکرد خود را با نظم و سرعت مناسبی حفظ کردند و با وجود قرار داشتن در سایه، بازار مناسبی را برای خود حفظ کردند. اگرچه وسترن دیجیتال فرصت‌های متعددی را در دنیای کامپیوتر از دست داد، اما درنهایت در بازار اختصاصی و صنعت اصلی خود به بازیگری بزرگ تبدیل شد.

تاریخچه‌ی تأسیس

وسترن دیجیتال در ۲۳ آوریل سال ۱۹۷۰ توسط یکی از کارمندان شرکت موتورولا به‌نام آلوین بی فیلیپس تحت عنوان General Digital تأسیس شد. اولین محصول آن‌ها، تجهیزات آزمایش ماسفت (MOS) بود. جنرال دیجیتال در سانتا آنا کالیفرنیا فعالیت می‌کرد و سرمایه‌ی اولیه‌ی خود را از Emerson Electric Company در سنت لوئیز و دیگر شرکت‌های سرمایه‌گذاری تأمین کرد.

جنرال دیجیتال پس از یک سال فعالیت نام خود را به وسترن دیجیتال تغییر داد و مراکز مدیریتی نیز به نیوپورت بیچ کالیفرنیا منتقل شدند. آلوین تجربه‌ی زیادی در صنعت نیمه‌هادی داشت و تخصص او به پیشرفت هرچه بیشتر وسترن دیجیتال در سال‌‌های ابتدایی فعالیت کمک می‌کرد. مهم‌ترین رخداد وسترن دیجیتال در دهه‌ی ۱۹۷۰، ساخت تراشه‌ی رم 4K بود. پیشرفت‌های متعدد فناوری دیگر هم در همان دهه‌ی ابتدایی فعالیت در وسترن دیجیتال رخ داد که آن‌ها را به‌مرور به بازیگری قابل‌‌احترام در صنعت تبدیل کرد.
از مهم‌ترین محصولات وسترن دیجیتال در دهه‌ی اول فعالیت می‌توان به تراشه‌های ماشین‌حساب اشاره کرد. شرکت آمریکایی پس از مدتی فعالیت به بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی تراشه‌ی ماشین‌حساب در جهان تبدیل شد. پس از این موفقیت، اولین قدم‌ها به سمت حافظه‌های ذخیره‌سازی برداشته و پتنت زیرسیستم‌های Disk Array توسط شرکت خریداری شدند. این سیستم‌‌ها به‌عنوان پایه‌ی سیستم‌های ذخیره‌ساز مدرن شناخته می‌شوند.
اولین خط تولید محصولات ذخیره‌سازی داده‌ی وسترن دیجیتال در سال ۱۹۷۶ شروع به کار کرد. در آن سال‌ها فلاپی دیسک به‌عنوان ابزار پرکاربرد ذخیره‌سازی و انتقال داده شناخته می‌شد و وسترن با محصولی به‌نام FD1771 وارد آن بازار شد. 

با ورود به دهه‌ی ۱۹۸۰، چالش‌های رشد و توسعه به‌مرور بر سر راه شرکت آمریکایی ظاهر شدند. دهه‌ی ۱۹۸۰ دورانی محسوب می‌شد که هیچ پیش‌بینی دقیقی از پیشرفت شرکت‌ها در صنعت فناوری ممکن نبود. وسترن دیجیتال در همان دوران اشکالی اساسی در مدیریت و بخش‌های اجرایی داشت و فعالیت رقیب اصلی یعنی IBM را در تولید فناوری PC/XT و فلاپی درایوها دست‌کم گرفت. درواقع بازار کامپیوترهای شخصی در آن زمان روند رشد خود را شروع کرده بود و وسترن دیجیتال باید تمرکز خود را روی تولید محصولات برای این بازار جدید معطوف می‌کرد.
مهندسان وسترن دییجیتال در سال ۱۹۸۳ در طول ۱۴ روز یک نمونه‌ی اولیه از کنترلر درایو هارد را برای محصول PC/AT شرکت IBM تولید کردند. همین رویکرد سریع و حرفه‌ای باعث شد تا تمرکز شرکت روی بازار کامپیوترهای شخصی معطوف شود.

وسترن دیجیتال در سال‌های ابتدایی رویکردی عالی در تربیت مهندسان نوآور در شرکت داشت. مدیر کل شرکت به‌عمراه راجر جانسون، مدیر عملیات، پرورش نیروی انسانی را به‌عنوان تمرکز اصلی فعالیت‌ها انتخاب کرده بودند. در چهار سال ابتدایی فعالیت جانسون، فروش شرکت دوبرابر شد و درآمد نیز به ۲۱ میلیون دلار رسید. از دستاوردهای نوآورانه‌ی مهم آن سال‌ها می‌توان به کنترلر درایو Winchester در وسترن دیجیتال اشاره کرد که در سال ۱۹۸۲ به بازار معرفی شد. تا سال ۱۹۸۵ سهم عمده‌ای از درآمد شرکت از کنترلرهای هارد درایو تأمین می‌شد. در آن زمان تولید‌کننده‌های کامپیوتر شخصی برای تأمین کنترلرهای خود پیش از همه به وسترن مراجعه می‌کردند. از میان بزرگ‌ترین آن‌ها می‌توان به IBM، HP، Compaq و Tandy اشاره کرد. همین رویکرد منجر به موفقیت‌های آتی شرکت شد و همکاری مهم آن‌ها را با IBM در سال‌های بعد به‌همراه داشت.

توسعه همراه‌با خرید و ادغام

وسترن دیجیتال در میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۸۰ در موقعیتی مناسب برای خرید کسب‌وکارهای جدید و توسعه‌ی فعالیت‌ها قرار داشت. همین رویکرد امکان ورود به حوزه‌های فعالیت جدید را هم به آن‌ها می‌داد. MIT در آن سال‌ها در ساخت کامپیوتر Nu Machine با وسترن دیجیتال همکاری می‌کرد که بعدا به تگزاس اینسترومنتس فروخته شد. محصول دیگر همکاری آن‌ها به‌نام Nu bus شناخته می‌شد. این محصول برای توسعه‌ی مکینتاش طراحی شده بود و درمقایسه با طراحی‌های تیم اصلی مکینتاش، به‌عنوان محصول نهایی انتخاب شد.
وسترن دیجیتال بخش جدایی را برای کامپیوترهای شخصی تأسیس کرده بود که به‌نام Personal Storage Division شناخته می‌شد. کاترین براون در سال‌های پایانی دهه‌ی ۱۹۸۰ به شرکت پیوست و به‌عنوان مدیر این بخش مشغول به‌کار شد. بسیاری از کارشناسان دوره‌ی مدیریتی او را از علل پیشرفت‌های وسترن دیجیتال در دهه‌ی پایانی قرن بیستم می‌دانند. براون در دوره‌ای که شرکت درآمد مناسبی داشت، پیشنهاد فروش درایوهای ذخیره‌ساز به تولیدکننده‌های OEM مانند IBM را به شرکت ارائه کرد. آن‌ها شرکت Tandon را خریداری کردند و با همین خرید، مزیت رقابتی و تولیدی بالایی در ساخت درایوهای ذخیره‌سازی به‌دست آوردند.
یکی از مراکز تولیدی وسترن دیجیتال در سنگاپور به‌صورت کامل به خط تولید Tandon اختصاص یافت تا به زیرساختی مدرن با بازدهی بالا در تولید درایوهای ذخیره‌سازی تبدیل شود. براون درنهایت توانست درآمد بخش خود را از ۱۵ میلیون دلار به دو میلیارد دلار افزایش دهد. از محصولات مهم وسترن در آن سال‌ها می‌توان به برد کنترلی Enhanced Small Device Interface یا ESDI اشاره کرد که راهکاری نوآورانه برای افزایش سرعت و ذخیره‌سازی داده در کامپیوترهای شخصی محسوب می‌شد.
وسترن دیجیتال در دهه‌ی دوم فعالیت برای خرید شرکت‌های کوچک متعددی اقدام کرد. از میان آن‌ها می‌توان به Adaptive Data Systems، Paradise و Verticom اشاره کرد. این شرکت‌ها به محض ملحق شدن به وسترن، اجزاء مورد نیاز را برای توسعه‌ی هرچه بیشتر در اختیار آن‌ها قرار دادند. همین رویکرد باعث شد تا شرکت تا سال ۱۹۸۸ به فهرست معتبر فورچن ۵۰۰ وارد شود. دو سال بعد، مرکز تولید ویفرهای سیلیکونی وسترن در اروین کالیفرنیا تأسیس شد و مراکز مدیریتی هم به اروین منتقل شدند.

دهه‌ی پایانی قرن بیستم با وجود پیشرفت‌های زیاد برای وسترن دیجیتال، با چالش‌هایی هم همراه بود. البته صنعت کامپیوتر به‌طور کلی در آن زمان وضعیت مناسبی نداشت و وسترن دیجیتال هم مانند شرکت‌های دیگر فعال در صنعت بود. تعدیل نیرو در ابعاد بزرگ و همچنین دریافت سرمایه به‌صورت قرض، تنها راه‌های ادامه‌ی حیات در آن سال‌ها بودند. چارلز هاگارتی در سال ۱۹۹۲ از IBM به وسترن آمد. او از بهترین انتخاب‌ها برای مدیریت اجرایی شرکت بود و درنهایت در سال ۱۹۹۳ به‌عنوان مدیرعامل انتخاب شد. او در IBM تجربه‌ی زیادی در حوزه‌ی محصولات ذخیره‌ساز داشت و همین تجربه در پیشبرد اهداف وسترن در بازار کارساز بود.
هاگارتی نقش مهمی در نوآوری‌های تولیدی در دهه‌ی ۱۹۹۰ داشت. وسترن در سال ۱۹۹۳ اولین درایو ۳۴۰ مگابایتی ۳/۵ انیچی مجهز به دو پلاتر را به بازار معرفی کرد. یک سال بعد، اولین درایو یک گیگابایتی ۳/۵ اینچی مجهز به سه پلاتر توسط همین شرکت تولید شد. محصولات نوآورانه و مهم وسترن در آن سال‌ها تحت برند Caviar به بازار عرضه می‌شدند. کامپیوترهای شخصی از بزرگ‌ترین برندها همچون اپل، Bull-Zenith، Compaq، Gateway 2000، NEC و IBM و بسیاری شرکت‌های دیگر از درایوهای وسترن بهره می‌بردند.
سال‌های پایانی دهه‌ی ۱۹۹۰ با وجود دستاوردهایی همچون دریافت گواهینامه‌ی ISO 9001 برای وسترن دیجیتال، با چالش‌های زیادی هم همراه بود. به‌طور کلی بازار کامپیوتر روند رو به افولی داشت. به‌علاوه رقبای زیادی به بازار سخت‌افزار ذخیره‌سازی وارد شده بودند و روز‌به‌روز قیمت محصولات کاهش پیدا می‌کرد. فناوری موجود در مراکز تولیدی نیز با سرعت بالایی پیشرفت می‌کرد و تکامل می‌یافت. به‌هرحال چنین روندی فعالیت و رقابت را برای وسترن دشوار می‌کرد.
سقوط بازارهای آسیایی چالش دیگری بود که در آستانه‌ی قرن بیست‌ویکم به وسترن فشار وارد می‌کرد. افت تولید یکی از نتایج اولیه‌ی افت بازارها بود، چون سهم بالایی از تولید وسترن در آسیای شرقی انجام می‌شد. به‌علاوه آن‌ها ۱۰ تا ۱۵ درصد از محصولات خود را در آسیا به فروش می‌رساندند و سایر‌‌ی محصولات، به آمریکا می‌رفت. کاهش فروش روی همین درصد پایین از خروجی وسترن هم تأثیر داشت.

کارشناسان دنیای کسب‌وکار در آستانه‌ی قرن ۲۱ پیش‌بینی می‌کردند که IBM وسترن دیجیتال را خریداری خواهد کرد. از نظر بسیاری از آن‌ها، این خرید باعث افزایش ظرفیت و توانایی‌های تولیدی IBM در حوزه‌ی ذخیره‌سازی می‌شد و ازطرفی تیم‌های حرفه‌ای تحقیق و توسعه را در اختیار وسترن قرار می‌داد. به‌علاوه مدیر وسترن نیز ارتباط‌های نزدیکی در تیم مدیریت IBM داشت که احتمال خرید را بالا می‌برد. البته برخی کارشناسان نیز نظر مخالف داشتند. آن‌ها می‌گفتند هاگارتی هیچ‌کاه به کار مجدد در IBM راضی نخواهد شد.
IBM و وسترن دیجیتال برخلاف پیش‌بینی کارشناسان به‌جای ورود به فرایند خرید، همکاری استراتژیکی را با هم شروع کردند. هاگارتی همکاری نزدیک با IBM را به‌عنوان راه پیشرفت حیاتی برای شرکتش تعریف کرده و از استقبال مناسب مدیران دو طرف از همکاری صحبت کرد.
وسترن با وجود همکاری استراتژیک با IBM هنوز در بخش محصولات با رقبایی جدی دست‌وپنجه نرم کرده و چند شکست بزرگ را هم در بازار تجربه کرد. درایو سه اینجی Portfolio پس از سری Caviar به بازار معرفی شد که موفقیت چندانی به‌همراه نداشت. به‌علاوه هارد دیسک مدل SDX هم با مفاهیم نوآورانه‌ی جدید طراحی شده بود که درنهایت از رابط CD-ROM شکست خورد. درمجموع محصولات وسترن در رقابت با دیگر تجهیزات ذخیره‌سازی شکست می‌خوردند و کیفیت نیز به‌مرور کاهش می‌یافت. در این‌میان کاربران دنیای کامپیوتر شخصی هم به‌مرور محصولاتی همچون مکستور (Maxtor) را به‌جای وسترن انتخاب می‌کردند. به‌هرحال همکاری با IBM و در اخیار گرفتن فناوری تولیدی مقاومت مغناطیسی بزرگ GMR به وسترن کمک کرد تا به بازار بازگردد.
اولین نتیجه‌ی همکاری آی‌بی‌ام (IBM) با وسترن محصولی به‌نام Expert بود که در دسته‌ی درایوهای ذخیره‌سازی و در سال ۱۹۹۹ معرفی شد. 

شرکت Read-Rite یکی از پیش‌گامان قدیمی بازار هارد درایو بود. آن‌ها در سال‌های ابتدایی قرن ۲۱ تا مرز ورشکستگی پیش رفتند و درنهایت وسترن دیجیتال اغلب دارایی‌های این شرکت را خریداری کرد. وسترن در سال ۲۰۰۳ اولین درایو هارد SATA (یا Serial ATA) را به بازار معرفی کرد. نام Raptor برای این سری انتخاب شد و اولین محصول با حافظه‌ی ۳۶ گیگابایتی سرعت ۱۰ هزار دور بر دقیقه را به کاربر ارائه می‌کرد. سرعت بالا، دسترسی به داده‌های این سری از درایوهای ذخیره‌ساز را به کمتر از ۶ میلی‌ثانیه کاهش داده بود. کمی بعد سری ۷۴ گیگابایتی از همین درایوها با سرعت بالاتر عرضه شد. در سال ۲۰۰۵، وسترن دیجیتال با معرفی هارد ۱۵۰ گیگابایتی ساتا به بازار، قدم بزرگی به سمت سرورهای ذخیره‌سازی داده برداشت. به‌علاوه آن‌ها درایوهای خود را با پنج سال وارانتی ارائه می‌کردند که در صنعت سرور با کاربرد بالا از سخت‌افزارها، یک مزیت رقابتی مهم محسوب می‌شد.
وسترن دیجیتال در سال ۲۰۰۶ سری My Book از هاردهای اکسترنال را به بازار عرضه کرد. استفاده از طراحی کوچک شبیه به کتاب، مای‌بوک را به محصولی زیبا در کنار کارایی مناسب تبدیل می‌کرد. یک سال بعد، شرکت Komag فعال در فناوری ضبط مغناطیسی به زیرمجموعه‌ی وسترن پیوست و فناوری PMR را به خط تولید درایوهای لپ تاپ در این شرکت اضافه کرد. قابلیت‌های جدید امکان تولید حرفه‌ای‌ترین درایوهای ذخیره‌سازی بازار را در آن زمان به وسترن می‌داد. در همان سال سری Green Power از هارد درایوهای وسترن نیز با تمرکز بر مصرف بهینه‌ی انرژی معرفی شدند.
خانواده‌ی هارد‌دیسک‌های رپتور همیشه بخش مهمی از فروش وسترن را به خود اختصاص می‌دادند. در سال ۲۰۰۸ سری جدیدی به‌نام VelociRaptor به این خانواده اضافه شد که اولین محصول آن با ظرفیت ۳۰۰ گیگابایت و مجهز به پلاترهای ۲/۵ اینچی معرفی شد. وسترن برای جعبه‌ی این هاردها از اصطلاح IcePack استفاده می‌کرد که مجهز به یک هیت‌سینک داخلی بود. محصولات جدید، نسبت به نسل قبل ۳۵ درصد سریع‌تر بودند. محصول مهم بعدی در آن سال‌ها به خانواده‌ای جدید به‌نام Scorpio Blue تعلق داشت و یک هارد ۵۰۰ گیگابایتی ۲/۵ اینچی مخصوص لپ‌تاپ بود.
اولین هارد دیسک اینترنال ۲ ترابایتی در سال ۲۰۰۹ توسط وسترن دیجیتال معرفی شد. در همان سال، شرکت آمریکایی با خرید Siliconsystems به صنعت تولید درایوهای SSD وارد شد. به‌علاوه اولین هارد درایوهای کوچک یک ترابایتی هم معرفی شدند که به‌صورت درایوهای اکسترنال خانواده‌ی Passport یا هاردهای داخلی لپ‌تاپ عرضه می‌شدند. آخرین محصول مهم وسترن در دهه‌ی ۲۰۰۰ هم هارد درایو داخلی SATA با ظرفین ۳ ترابایت بود.

سال‌های اخیر و وضعیت کنونی وسترن دیجیتال

فرایندهای خرید و ادغام همیشه روشی کاربردی برای توسعه‌ی فعالیت‌ شرکت‌ها خصوصا در حوزه‌ی فناوری هستند. وسترن دیجیتال هم از این قائده مستثنی نبود و در طول تاریخ فعالیت، با خرید شرکت‌های متعدد محصولات و خدمات خود را توسعه داد. در سال ۲۰۱۱ خرید مهمی توسط شرکت آمریکایی انجام شد و بخش محصولات ذخیره‌سازی هیتاچی (HGST) با پراخت ۴/۳ میلیارد دلار به شرکت آمریکایی پیوست. در این قرارداد، ۳/۵ میلیارد دلار به‌صورت نقد و مابقی به‌صورت ۲۵ میلیون سهم از وسترن دیجیتال به هیتاچی پرداخت شد.

خرید HGST، وسترن دیجیتال را در سال ۲۰۱۲ به بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی هارد درایوهای سنتی در جهان تبدیل کرد. محدودیت‌های تنظیم‌گری قانون، شرکت آمریکایی را مجبور کرد تا بخشی از تولید هاردهای ۳/۵ اینچی خود را به توشیبا بفروشد. البته آن‌ها در عوض یکی از کارخانه‌های تولید هارد ۲/۵ اینچی توشیبا را در تایلند تصاحب کردند. از محصولات مهم HGST که پس از پیوستن به وسترن معرفی شدند می‌توان به SSD با سرعت ۱۲ گیگابایت بر ثانیه اشاره کرد که استاندارد سرعت درایوهای SSD SAS را دوبرابر کرد. محصول بعدی Ultrastar He6 بود که به‌عنوان اولین هارد درایو هلیومی جهانی معرفی شد.
وسترن دیجیتال در ادامه‌ی مسیر معرفی محصولات جدید ذخیره‌سازی، خانواده‌ی Purple را در سال ۲۰۱۴ برای استفاده در سیستم‌های نظارت تصویری معرفی کرد. ظرفیت محصولات این خانواده از یک تا چهار ترابایت بوده و برای نوشتن سریع داده روی دیسک‌های درایو بهینه‌سازی شده بودند. به‌علاوه فناوری AllFrame هم در محصولات جدید وسترن به‌کار گرفته شد که باعث کاهش خطاهای نوشتن داده می‌شود.
از خریدهای مهم دیگر وسترن دیجیتال در سال‌های اخیر می‌توان به شرکت SanDisk اشاره کرد که با هزینه‌ی ۱۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۶ خریداری شد. خرید بعدی در سال ۲۰۱۷ انجام شد و شرکت Upthere ارائه‌دهنده‌ی خدمات ذخیره‌سازی ابری به وسترن پیوست. Tegile Systems از فعالان حوزه‌ی فلش مموری هم در آن سال توسط شرکت آمریکایی خریداری شد.

وسترن دیجیتال امروز تحت برند سن‌دیسک محصولات مرتبط با ذخیره‌سازی موبایل، کارت‌های حافظه و تجهیزات خواندن حافظه، فلش درایوهای USB، درایوهای SSD و پخش‌کننده‌های رسانه‌ای به فروش می‌رساند. درواقع اکثر محصولات وسترن در حوزه‌ی فلش درایو تحت برند سن‌دیسک فروخته می‌شوند. از محصولات خاص این خانواده می‌توان به خانواده‌ی SanDisk iXpand اشاره کرد که به‌صورت اختصاصی برای استفاده در آیفون و آیپد تولید شده‌اند. به‌علاوه میکرواس‌دی ۴۰۰ گیگابایتی سن‌دیسک نیز برای گوشی‌‌های اندرویدی با قابلیت افزایش حافظه ارائه می‌شود. البته آخرین محصول سن‌دیسک در این بازار یک میکرواس‌دی یک ترابایتی است که برای استفاده در انواع گجت‌های هوشمند از گوشی موبایل  تا پهپاد و دوربین‌های دیجیتال، طراحی و تولید شده است.
مرکز مدیریت وسترن دیجیتال در سال ۲۰۱۷ از اروین به سن‌خوزه کالیفرنیا منتقل شد. از تغییرات دیگر اخیر می‌توان به توافق با توشیبا برای فروش مرکز تولیدی مشترک حافظه‌های NAND در ژاپن اشاره کرد. به‌علاوه مرکز تولیدی هارد دیسک وسترن در کوالالامپور نیز در سال ۲۰۱۸ تعطیل شد. از شرکت‌های دیگری که در سال‌های اخیر توسط وسترن خریداری شدند می‌توان به Arkeia Software، sTec، Virident، Amplidata و Tegile اشاره کرد که در حوزه‌های گوناگون سخت‌افزار و نرم‌افزار ذخیره‌سازی فعالیت می‌کنند.

از جدیدترین نوآوری‌های وسترن در دنیای ذخیره‌سازی هم می‌توان به iNAND 7250A اشاره کرد که به‌صورت اختصاصی برای خودروهای هوشمند و خودران تولید می‌شود. به‌علاوه حافظه‌های NAND مجهز به ۹۶ لایه در سال ۲۰۱۷ توسط وسترن معرفی شدند که نیازهای روبه‌رشد بازار را در حوزه‌ی حافظه‌های SSD هدف قرار دادند. شرکت آمریکایی با مشاهده و درک نیازهای بازار در بخش اینترنت اشیاء، کنترلرهای حافظه، پردازش‌های امن و انواع کاربری‌های امبدد در دنیای فناوری، در سال ۲۰۱۸ هسته‌ی پردازشی را هم به محصولات خود اضافه کرد که به‌نام SweRV Core و به‌صورت متن‌باز و در خانواده‌ی پردازنده‌های ۳۲ بیتی معرفی شد.

وسترن دیجیتال اکنون در سرتاسر جهان نزدیک به ۷۲ هزار کارمند دارد. آخرین آمار، درآمد آن‌ها را در سال ۲۰۱۸ نزدیک به ۲۰ میلیارد دلار گزارش می‌‌کند که شرکت آمریکایی را در رتبه‌ی ۱۵۸ فهرست فورچن ۵۰۰ از لحاظ درآمد قرار می‌دهد. درحال‌حاضر استفن دی میلیگان به‌عنوان مدیرعامل وسترن دیجیتال مشغول به فعالیت است.