تقویت نام و نشان تجاری و تاثیر آن بر توسعه صادرات

در دنیای رقابتی امروز برند یا نام و نشان تجاری ابزاریست برای ارزش بخشیدن به محصولات و یکی از ارزشمندترین دارایی های سازمان ها محصوب میشود.

ارزش واقعی در درون محصول یا خدمت وجود ندارد و این برند است که ارزش واقعی را در ذهن مشتریان تداعی میسازد. 

برندسازی در جهان سبب تمایز تولیدات یک کشور و یا سازمان با کالاهای مشابه آن در بازار می‌شود. در واقع یک برند، ذهنیتی مثبت را در مشتری به وجود آورده و او را ترغیب به خرید آن کالا می‌کند. برندینگ تنها به انتخاب یک نام زیبا و یا یک لوگوی شاخص محدود نمی‌شود بلکه این مفهوم نشانه اعتبار، اصالت و کیفیت کالاهای تحت یک برند می باشد.

امروزه تولید محصولاتی که منطبق با انتظارات مشتریان باشد یکی از موضوعات مهم مورد توجه سازمانها می باشد، به طوری که بنگاههای اقتصادی با تکیه بر نظریات مشتریان توانسته اند محصولاتی با کیفیت بسیار بالا تولید کنند.

یکی از فاکتور های پر اهمیت در رسیدن به جایگاه مناسب از منظر مشتری، ارزش نام و نشان تجاری میباشد.

داشتن برند یا نام تجاری موجب بوجود آمدن اعتماد و وابستگی خاطر نسبت به محصول و خدمات می شود. داشتن برند فرصت بسیار خوبی جهت گسترش تجارت از طریق آشنایی مشتریان با محصولات و خدمات تولیدکننده را فراهم می آورد.

  لازمه برند سازی در سطح گسترده تر، افزایش کیفیت محصولات داخلی و جلب اعتماد خریداران و وفاداری مصرف کنندگان به تداوم خرید آن کالا است. یکی از مطلوبیتهای مشتری در انتخاب یک محصول، نام تجاری معتبر و هویت‌ساز است. در بسیاری از بازارها،‌ نام تجاری هویت ویژه‌ای برای مالک محصول می‌آفریند و آنها را به گروه خاصی از جامعه پیوند می‌دهد.

نشان تجاری مزیت رقابت در بازار را افزایش می دهد. برندسازی ملی حاصل هم افزایی بین تجارت و صنعت می باشد و می تواند زمینه ساز توسعه تولید داخلی و رونق ملی شود.

تحقیقات انجام شده روی ارزش ویژه نام ونشان تجاری حاکی از این هستند که ارزش ویژه نام و نشان تجاری منبع مزیت رقابتی شرکتها میباشد و با تاکید بر ارزش ویژه برند میتوان به مشتریانی وفادار دست یافت.

نام و نشان تجاری یک تعهد ایجاد شده بوسیله ی یک شرکت است تا بوسیله ی آن از مشتریان حمایت کند. 

یکی از علت‌های اساسی ماندگاری نشان‌های تجاری در دنیا ارزیابی مداوم محیط مناسب کسب‌وکار است. بنگاه‌هایی که به تحولات روز توجه نمی‌کنند برندهایی هستند که بعد از مدت کوتاهی محو می‌شوند.

نام تجاری و ارتقای آن،‌ ارزش خاصی را برای مشتری خلق می‌کند که به سادگی توسط رقبا قابل تقلید نیست. این استراتژی سبب افزایش حاشیه سود و بازده بیشتر سرمایه خواهد شد، همانگونه که نامهایی مانند رولکس (در مقابل سیکو) و تویوتا با نام تجاری (Lexus) آن را تجربه کرده‌اند. 

تقویت نام تجاری برای مشتری ارزش و برای سازمان مزیت رقابتی، سهم بازار بیشتر و سودآوری بالاتر به همراه خواهد داشت.

بدون شک تأثیر برندسازی در بازارهای صادراتی بسیار زیاد است و آنچه در بازارهای پررقابت صادراتی منجر به نفوذ ماندگاری و تعهد طرفین می‌شود، برندها و نام و نشان آنها است.

بی توجهی به برندسازی در صادرات محصولات کشاورزی ایران یکی از دلایل ضعف در توسعه صادرات غیرنفتی می باشد.

در حال حاضر ایران بزرگترین تولیدکننده محصولاتی نظیر زعفران ، پسته و عسل در دنیا می باشد ولی به سبب ضعف در برندسازی، تبلیغات و همچنین بسته بندی این محصولات، برندهای غیر ایرانی گوی سبقت را از ما ربوده اند. در حالیکه کشور ما می تواند با برندسازی و تبلیغات گسترده به یک قطب تجاری در دنیا تبدیل شود. توجه نکردن به برندسازی باعث شده تا رقیب بزرگ ما در دنیا اسپانیا باشد چون در ۵٠ سال اخیر در حالی که بدون توجه به برندسازی حوزه زعفران فعالیت می‌کردیم اسپانیا با برنامه ریزی و برندسازی جا پای خود را محکم کرده است و ما همچنان صادرکننده فله ای زعفران بوده ایم.

بنابراین اگر خواهان افزایش سهم ایران از بازارهای جهانی محصولات کشاورزی و به خصوص زعفران هستیم باید به سمت برندسازی حرکت کنیم.

امروزه رقابت در عرصه جهانی به سطحی رسیده که در موارد بسیاری داشتن کیفیت و قیمت رقابتی مطلوب نه تنها مزیت نسبی شناخته نمی‌شود، بلکه داشتن آن تبدیل به یک الزام و حداقل خواسته مشتری شده است. از این‌رو در بازار رقابتی بسیاری از شرکت‌ها به سمت خلق و ایجاد ارزش‌ها و تصویر ذهنی مطلوب از خود حرکت می‌کنند و در واقع رویکرد مطلوب و کلیدی در بازار جهانی امروز و آنچه محصول یک شرکت را از دیگری متمایز می کند برندسازی و تقویت نام و نشن تجاری است.

برندسازی عامل اصلی برای توسعه صنعتی و تجاری کشور است. این موضوع بقدری با اهمیت است که کمک به خلق برندهای معتبر در بازارهای بین‌المللی یکی از اصلی‌ترین سیاست‌های دولت در تحقق اقتصاد مقاومتی است. برندسازی تولید قدرت نرم ملی برای جمهوری اسلامی ایران است و برندسازها به نوعی در راستای تولید قدرت نرم ملی عمل می‌کنند. 

با توجه به جایگاه و اهمیت برند و برندسازی در بازارهای بین المللی و و ایجاد قدرت رقابتی ناشی از برندسازی این موضوع اهمیت ویژه در توسعه صادرات کشور ایفا میکند. چرا که بدون افزایش قابلیت رقابت پذیری کالاهای ایرانی در جهان و در نتیجه افزایش واقعی صادرات غیر نفتی در سالهای آینده ، تحقق توسعه اقتصادی امکان پذیر نخواهد بود.

ایجاد زیرساخت‌های توسعه برندهای ملی و تقویت آنها میتواند زمینه ساز تبدیل شدن به برندهای جهانی ‌شود و همین امر به حضور برندهای ایرانی در بازارهای جهانی کمک میکند.

امیدواریم روزی برسد که کالا و محصولات کشور را نه تنها به صورت جغرافیایی بلکه با برند ایرانی بشناسند.