سیگیت (Seagate Technology PLC) شرکت آمریکایی فعال در حوزه‌ی ذخیره‌سازی داده است که فعالیت خود را از سال ۱۹۷۹ تحت عنوان Shugart Technology شروع کرد. ساختمان مرکزی سیگیت از سال ۲۰۱۰ به دوبلین ایرلند منتقل شد؛ اما مراکز عملیاتی آن هنوز در کوپرتینوی کالیفرنیا قرار دارند.

در دهه‌های گذشته نوآوری‌های متعددی در صنعت ذخیره‌سازی رخ داد که علاوه بر کاهش ابعاد تجهیزات، افزایش سرعت و کارایی و بازدهی آن‌ها را هم به‌همراه داشت. سیگیت یکی از شرکت‌هایی بود که نقش مهمی را در نوآوری‌های صنعت ذخیره‌سازی داشت. آن‌ها در کاهش ابعاد هارد درایوهای مین‌فریم چند فناوری خلاقانه را به صنعت معرفی کردند که موجب مقرون‌به‌صرفه شدن درایوها برای مصرف‌کننده‌ی عادی شد. سیگیت از دهه‌ی ۱۹۹۰ فعالیت در حوزه‌ی نرم‌افزار ذخیره‌سازی را هم شروع کرد.
سیگیت امروز محصولات متنوعی را در حوزه‌ی ذخیره‌سازی به بازار عرضه می‌کند. در دسته‌ی محصولات تجاری و سازمانی، آن‌ها انواع ابزار ذخیره‌سازی مانند هارد درایو و درایوهای چندکاره‌ی SSD  را برای سرورها و کامپیوترهای مین‌فریم و ورک‌استیشن تولید می‌کنند. در دسته‌ی مصرف‌کننده، محصولات سیگیت در انواع کامپیوترهای شخصی رومیزی و لپ‌تاپ  کاربرد دارند. دسته‌ی دیگری از محصولات نیز به‌صورت اختصاصی برای دستگاه‌های الکترونیکی مخصوص مصرف‌کننده مانند دوربین‌های فیلم‌برداری و کنسول‌های بازی تولید می‌شوند. سیگیت همچنین انواع راهکارهای ذخیره‌سازی را برای کسب‌وکارها ارائه می‌کند که شامل پشتیبان‌گیری آنلاین و راهکارهای حفاظت و بازگردانی از داده می‌شود.

تاریخچه تأسیس

سیگیت در سال ۱۹۷۹ و در اسکاتس‌ولی کالیفرنیا راه‌اندازی شد. چند تاجر دنیای فناوری به‌نام‌های فینیس کانر، دیوید توماس میشل، آلان شوگارت، سید افتخار و داگ ماهون، این شرکت را راه‌اندازی کردند. آلان شوگارت، سابقه‌ی چهار سال فعالیت در شرکت Memorex را داشت و پیش از آن نیز ۱۸ سال در خدمت IBM  بود. او ابتدا استارتاپی به‌نام Shugart Associates راه‌اندازی کرده بود که در استانداردسازی فلاپی درایوها برای کامپیوترهای شخصی، نقشی حیاتی داشت. شرکت مذکور، یک سال پس از راه‌اندازی به زیراکس  فروخته شد و شوگارت نیز آن را ترک کرد.

آلان شوگارت برای استارتاپ  دوم هم نام خود را مد نظر داشت. او شرکت جدید را در سال ۱۹۷۸ به‌نام شوگارت تکنولوژی ثبت کرد، اما یک سال بعد و برای جلوگیری از شکایت حقوقی زیراکس، نام شرکت به سیگیت تغییر کرد. شوگارت به‌عنوان مدیرکل و مدیرعامل شرکت مشغول به کار شد و تام میشل، وظیفه‌ی معاونت ارشد را برعهده گرفت. او هم از شخصیت‌های مهم دنیا فناوری محسوب می‌شد که قبلا در شرکت Commodore فعالیت می‌کرد و مدیر کل بخش ماشین‌های تجاری شرکت بود. میشل سابقه‌ی فعالیت در شرکت‌هایی همچون Bendix ،Fairchild Camera و Honeywell را در کارنامه داشت.
از بنیان‌گذارهای مهم دیگر سیگیت می‌توان فینیس کانر را نام برد که البته در سال ۱۹۸۴ شرکت را ترک کرد و به رقیبی جدی تبدیل شد. او شرکتی به‌نام Conner Periphera;s راه‌اندازی کرد که حوزه‌ی فعالیتی نزدیک به سیگیت داشت. کانر اولین کسی بود که ایده‌ی استفاده از هارد دیسک را برای ذخیره‌سازی در کامپیوترهای شخصی به شوگارت ارائه کرد. درنهایت او پس از چندین سال رقابت با سیگیت، در سال ۱۹۹۶ شرکتش را به آن‌ها فروخت.

اولین خانواده‌ها از کامپیوترهای شخصی، برخلاف کامپیوترهای مین‌فریم غول‌پیکر آن سال‌ها، مجهز به هارد دیسک نبودند و تنها از فلاپی درایو پشتیبانی می‌کردند. درنتیجه بازار کامپیوترهای شخصی در دهه‌ی ۱۹۸۰ تشنه‌ی یک نوآوری بود تا هارد درایو را به کامپیوترهای شخصی اضافه کند. سیگیت برای ورود به همین حوزه آماده بود تا هارد درایوها را به‌صورت مستقیم به تولیدکننده‌های کامپیوتر بفروشد. تولیدکننده‌ها نیز هارد درایو را به‌عنوان افزونه‌ای ویژه به کامپیوترهای شخصی خود اضافه می‌کردند.
IBM اولین مشتری جدی سیگیت در دنیای کامپیوترهای شخصی بود. غول آبی تصمیم داشت اولین کامپیوترهای شخصی خود را به بازار عرضه کند و همان‌طور که می‌دانیم، تاریخ‌سازی در دنیای پردازش را شروع کرد. اولین محصول سیگیت به‌صورت هارد درایو ۵/۲۵ اینچی به بازار عرضه شد و موفقیت قابل‌توجهی داشت. تا سال ۱۹۸۲، فروش شرکت به ۴۰ میلیون دلار رسید و نیمی از بازار هارد دیسک‌های کوچک در اختیار سیگیت بود. آن‌ها در سال ۱۹۸۱ سهام خود را به‌صورت عمومی عرضه کردند و سه میلیون سهم را به فروش رساندند.

سیگیت با فروش ارزان‌ترین هارد دیسک‌های بازار، نام خود را در سال‌های ابتدایی دهه‌ی ۱۹۸۰ بر سر زبان‌ها انداخته بود. درواقع ارتباط‌های میشل در بازار و توانایی او در خرید قطعات از تولیدکننده‌ها با پایین‌ترین قیمت ممکن، نقشی حیاتی در رقابت قیمتی محصولات سیگیت داشت. میشل در سال ۱۹۸۳ به‌عنوان مدیر کل شرکت، جایگزین شوگارت شد. البته شوگارت به‌عنوان مدیرعامل و رئیس هیئت‌مدیره به فعالیت خود ادامه داد. میشل همچنین موقعیت جدید‌ی در شرکت داشت و به‌عنوان مدیر عملیات هم فعالیت می‌کرد و رخدادهای روزانه‌ی شرکت، تحت نظارت و مدیریت او بود.

آمار فروش سیگیت تا سال ۱۹۸۴ به ۳۴۴ میلیون دلار رسید و آن‌ها به بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی هارد درایوهای ۵/۲۵ اینچی در جهان تبدیل شدند. سه‌چهارم تولیدات شرکت در آن سال‌ها به IBM فروخته می‌شد. در میانه‌ی سال ۱۹۸۴، صنعت کامپیوتر با بجرانی جدی روبه‌رو شد و در طول چند روز، میانگین قیمت یک هارد درایو ۱۰ مگابایتی درفروش عمده از ۴۳۰ به ۳۲۰ دلار کاهش یافت. فاکتورهای متعدد باعث کاهش قیمت هارد درایوها شده بودند. از میان آن‌ها می‌توان به کاهش رشد بازار کامپیوترهای شخصی اشاره کرد. به‌علاوه، قیمت‌ها در کل صنعت رو به کاهش بودند و رقبای جدیدی هم به بازار ذخیره‌سازی قدم می‌گذاشتند. هزینه‌ی تولید نسل جدید درایوهای ذخیره‌سازی نیز بسیار بالا بود.
کاهش رشد بازار کامپیوترهای شخصی در زمانی رخ داد که تولیدکننده‌های هارد درایو، درحال استخراج آخرین سودهای ممکن از خانواده‌های کنونی محصولات خود بودند. دراین‌میان سیگیت که وابستگی زیادی به IBM داشت، خسارت‌های زیادی متحمل شد. IBM در سال‌های بحران حجم سفارش‌ها را کاهش داده بود و تقاضای قیمت کمتر در محصولات داشت. درنتیجه‌ی همه‌ی رخدادهای پیش‌آمده، آمار فروش سیگیت که در فصل پایانی سال ۱۹۸۴ به رکورد خوبی رسیده بود، در فصل اول سال ۱۹۸۵، در حدود نصف کاهش پیدا کرد و به ۵۰/۶ میلیون دلار رسید. درنهایت، مجموع فروش سالانه‌ی سیگیت در ۱۹۸۵، با کاهش ۳۸ درصدی به ۲۱۵ میلیون دلار رسید.

بازارهای جدید و خروج از بحران

میشل با درک بحران‌های میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۸۰، به‌دنبال راه‌هایی برای کاهش هرچه بیشتر هزینه‌ی تولید هارد درایو بود. او می‌دانست که درایوهای ذخیره‌سازی، کالاهایی با رقابت شدید و نمونه‌‌های مشابه فراوان هستند و همیشه در معرض رقابت قیمتی قرار دارند. او ابتدا فرایندهای تولید را به کشورهای دیگر منتقل کرد تا هزینه‌های نیروی انسانی تولید را کاهش دهد. در سال ۱۹۸۴، بیش از ۹۰۰ نفر از ۱،۶۰۰ نفر کارمند و کارگر اسکاتس‌ولی تعدیل شدند، چون سیگیت تمرکز تولید خود را به سنگاپور منتقل کرده بود. تا ماه دسامبر آن سال، اکثر درایوهای شرکت در سنگاپور تولید می‌شدند و برنامه‌ریزی برای راه‌اندازی مرکز تولیدی دیگر در تایلند، شروع شده بود.

سیگیت در برون‌سپاری تولید به کشورهای آسیایی، مسیر رقبای ژاپنی را در پیش گرفته بود که از مزیت نیروی کار ارزان در جنوب شرقی آسیا بهره‌برداری می‌کردند. همین استراتژی باعث شده بود تا ژاپنی‌ها به فرمانروای بازار فلاپی درایو در جهان تبدیل شوند. به‌هرحال در میانه‌ی دهه‌ی ۱۹۸۰ و با افزایش ارزش ین ژاپن، سیگیت می‌توانست رقابت قیمتی را با بزرگانی همچون فوجیتسو، هیتاچی، NEC، توشیبا و دیگران با شدت بیشتری ادامه دهد.
از استراتژی‌های کاربردی دیگر میشل برای نجات سیگیت در دوران بحران می‌توان به عقد قرارداد با شرکتی جدید و ایجاد جریان درآمدی پایدار اشاره کرد. او شرکت CMS را به جمع خریداران هارد درایو سیگیت اضافه کرد. این شرکت، کامپیوترهای شخصی ارزان‌قیمت را از IBM خریداری و با اضافه کردن هارد درایوهای سیگیت، آن‌ها را با قیمتی پایین‌تر به خرده‌فروش‌ها ارائه می‌کرد. درنهایت استراتژی‌های میشل باعث شد تا سیگیت باوجود کاهش درآمد در سال‌های ۱‍۹۸۴ و ۱۹۸۵، سودآوری خود را حفظ کند.

از چالش‌های دیگر سیگیت در دهه‌ی ۱۹۸۴ می‌توان به منقرض شدن هارد درایوهای ۱۰ مگابایتی اشاره کرد. به‌مرور، محصولاتی با قابلیت ذخیره‌سازی بیشتر به بازار عرضه می‌شدند و برند آمریکایی مجبور به تغییر خانواده‌ی محصولات بود. میشل از این بحران نیز یک فرصت خلق کرد و فرصتی برای سبقت گرفتن از یکی از رقبای قدیمی یعنی Computer Memories یافت. شرکت مذکور، درایوهایی با ظرفیت بیشتر و البته قدرت و پایداری کمتر به IBM عرضه می‌کرد. میشل پیش از شروع طراحی درایوهایی با ظرفیت بالا، به IBM تعهد داد که تا ماه دسامبر سال ۱۹۸۴، نمونه‌ی اولیه‌ی این درایوها را با قابلیت پایداری بالا آماده خواهد کرد. مهندسان سیگیت به‌خاطر تعهد مدیر خود مجبور شدند تا زمان بیشتری را برای طراحی درایوهای جدید اختصاص دهند و درنهایت موفق به ارائه‌ی محصول شدند. IBM از نمونه‌های اولیه راضی بود و سفارش ده‌ها هزار هارد درایو جدید را برای سیگیت ثبت کرد.
سیگیت برای ازبین‌بردن نوسان و تهدید به‌خاطر کاهش تقاضا ازسوی یک خریدار واحد، به‌دنبال شرکت‌ها و مشتریان جدید بود. آن‌ها همکاری با شرکت‌های واسط همچون CMS را در دستور کار خود قرار دادند. این شرکت‌ها تا سال ۱۹۸۷، بیش از ۴۷ درصد از سفارش‌های سیگیت را به خود اختصاص می‌دادند. درحالیکه در سال ۱۹۸۷ این سهم، صفر درصد بود. استراتژی جدید باعث شد تا فروش به IBM، به ۲۴ درصد فروش سیگیت کاهش پیدا کند. در همان سال، قرارداد جدیدی با هدف تأمین هارد درایو برای Hewlett Packard امضا شد. از برنامه‌های دیگر می‌توان به توسعه‌ی فعالیت بین‌المللی اشاره کرد که با راه‌اندازی یک مرکز مدیریت در فرانسه انجام شد.
آمار فروش سیگیت از میانه‌ی سال ۱۹۸۵ با رشد قابل‌توجهی همراه بود. آن‌ها در سال ۱۹۸۷ به رکورد فروش یک میلیارد دلار و سود ۱۱۵/۳ میلیون دلار دست پیدا کردند. افزایش فروش برند آمریکایی، نشان‌دهنده‌ی رشد بازار هارد درایو برای کامپیوترهای رومیزی بود. در سال ۱۹۸۴ تنها ۱۵ تا ۲۰ درصد از کامپیوترها به هارد درایو مجهز بودند، درحالیکه آمار مذکور تا سال ۱۹۸۷ به ۷۰ درصد رسیده بود. سیگیت با حفظ برتری قیمتی خود توانسته بود در بازار درحال رشد، موقعیت خود را حفظ کند. آن‌‌ها هزینه‌ی ذخیره‌سازی را از زمان عرضه‌ی اولین درایو ذخیره‌سازی به بازار، به اندازه‌ی ۹۵ درصد کاهش داده بودند.

سیگیت تمرکز زیادی روی بازدهی تولید داشت و نوآوری‌های فنی در اولویت بعدی شرکت بودند. درنتیجه کسب‌وکار آن‌ها دربرابر رشد و ساختارشکنی ذاتی دنیای فناوری، آسیب‌پذیر بود. تولیدکننده‌های کامپیوتر از سال ۱۹۸۷ تقاضا برای هارد درایوهای کوچک‌تر ۳/۵ اینچی را افزایش دادند. IBM که خریدار ۳۰ درصد از هارد درایوهای ۵/۲۵ اینچی سیگیت بود، تصمیم به تولید بخشی از نیاز خود در بازار ۳/۵ اینچی گرفته بود. درنتیجه، سودآوری سیگیت بر اثر تغییر مجدد روند فناوری با کاهش ۳۹ درصدی روبه‌رو شد و تا سال ۱۹۸۸ هم ادامه یافت.
اولین نمونه از هارد درایوهای ۳/۵ اینچی سیگیت، در بهار سال ۱۹۸۸ تولید شد. البته در آن زمان هنوز درایوهای ۵/۲۵ اینچی سهم عمده‌ای از فروش را به خود اختصاص می‌دادند. شرکت برای تولید محصولات جدید، کارخانه‌ی سنگاپور خود را با زمینی به مساحت نزدیک به سه هزار متر مربع، توسعه داد. به‌علاوه، مرکز تولیدی تایلند نیز از تولید قطعه و مونتاژ اولیه، به مرکز مونتاژ کامل محصولات تبدیل شد. تصمیم مهم‌تر، سرمایه‌گذاری بیشتر برند آمریکایی روی تحقیق و توسعه در سال ۱۹۸۷ بود که با اختصاص ۲۵۰ میلیون دلار، تقریبا دوبرابر سال قبل شد. مرکز تحقیق و توسعه‌ی جدید شرکت در بولدر کلورادو راه‌اندازی شد با مرکز قبلی واقع در اسکاتس‌ولی همکاری می‌کرد.

باوجود تمام راهکارهایی که مدیران سیگیت برای جبران تغییر مسیر بازار پیاده‌سازی کردند، رشد شرکت به‌اندازه‌ی مورد انتظار نبود و درآمد در سال مالی ۱۹۸۸ با کاهش ۵۰ درصدی روبه‌رو شد. انبارها نیز به‌مرور از هارد درایوهای ۵/۲۵ اینچی پر می‌شدند و آمار فروش، روز‌به‌روز کاهش می‌یافت. مدیران سیگیت، تولید بیش‌ازحد در صنعت را به‌عنوان دلیل کاهش فروش هارد درایوهای خود در نظر می‌گرفتند و شوگارت هم در تصمیمی عجولانه، ۲،۲۰۰ نفر را در سنگاپور و ایالات متحده تعدیل کرد. درنهایت، سال ۱۹۸۹ با خسارت‌های مالی متعدد برای سیگیت همراه شد.
سیگیت در بازار هارد درایو برای چندین سال به‌عنوان فرمان‌روای بازار شناخته می‌شد. ازطرفی فراز و فرودهای بازار کامپیوتر شخصی و نوسان در تقاضای محصولات، ضربه‌های سنگینی به آن‌ها وارد می‌کرد. درنتیجه مدیران تصمیم گرفتند تا شرکت را به بازار جدید تجهیزات ذخیره‌سازی با ظرفیت بسیار بالا و مخصوص کامپیوترهای مین‌فریم وارد کنند. آن‌ها زیرمجموعه‌ی درایو ذخیره‌سازی شرکت Control Data موسوم به Imprimis را در ژوئن ۱۹۸۹ خریدند. خرید ۴۵۰ میلیون دلاری شرکت جدید، فروش سیگیت را دوبرابر کرد و به ۲/۴ میلیارد دلار در سال مالی ۱۹۹۰ رساند که بیش از مجموع تمامی رقبای آمریکایی بود. در آن سال‌ها، شرکت‌هایی همچون Conner Peripherals, Maxtor, Micropilis و Quantum به‌عنوان رقبای اصلی سیگیت در ایالات متحده شناخته می‌‌شدند.
تولید قطعات داخلی هارد درایوهای سیگیت، در داخل خود شرکت انجام می‌شد. بدین ترتیب آن‌ها توانایی بیشتری در ارائه‌ی محصول نهایی با قیمت پایین‌تر داشتند. اکثر مراکز تولیدی سیگیت در آمریکا و آسیا توسط خود شرکت ساخته شده بودند، اما تعدادی از آن‌ها نیز طی فرایندهای خرید و ادغام به زیرمجموعه افزوده شدند. به‌عنوان مثال، برند آمریکایی در سال ۱۹۸۷ شرکت Integrated Power Semiconductors را خریداری کرد که سال‌ها جزو تأمین‌کننده‌های اصلی قطعات بود. از خریدهای دیگر می‌توان Brea در کالیفرنیا را نام برد که مواد اولیه‌ی تولید فیلم‌های مغناطیسی را ارائه می‌کرد.
سیگیت پس از معرفی فناوری هارد درایو ۵/۲۵ اینچی، در دیگر نوآوری‌های دنیای فناوری نقش پیش‌گام را نداشت و حتی در بسیاری از مواقع،‌ از روند بازار عقب می‌ماند

از جدیدترین محصولات حوزه‌ی ذخیره‌سازی در آستانه‌ی دهه‌ی ۱۹۹۰ می‌توان به هارد درایوهای ۲/۵ اینچی مخصوص لپ‌تاپ اشاره کرد که سیگیت، پنج ماه پس از رقیب همیشگی و پیش‌گام فناوری مذکور یعنی کانر، آن‌ها را به بازار عرضه کرد. برند آمریکایی در چرخه‌ی نوآوری قبلی یعنی هارد درایوهای ۳/۵ اینچی، یک سال تأخیر داشت.

تمرکز روی محصولات جدید

همان‌طور که گفته شد میشل تمرکز زیادی روی بازدهی تولید انبوه داشت و نوآوری محصولات را در اولویت بعدی قرار می‌داد. همین رویکرد باعث شد تا هیئت‌مدیره فشار زیادی بر او وارد کند که منجر به استعفایش در سال ۱۹۹۱ شد. شوگارت با واگذار کردن موقعیت ریاست هیئت‌مدیره، مجددا به دوران مدیریت اجرایی بازگشت و به‌عنوان مدیر عملیات و مدیر کل، مشغول به کار شد. گری فیلر، معاون سابق رئیس‌هیئت‌مدیره، به‌عنوان رئیس جدید هیئت‌مدیره جایگزین شوگارت شد. تغییر در ساختار مدیریت در سال انجام می‌شد که سیگیت باز هم آمار مالی مناسبی را ثبت نکرده بود (کاهش درآمد ۴۲ درصدی) و ۱،۶۵۰ نفر دیگر از نیروی انسانی، تعدیل شده بودند.

شوگارت با در دست گرفتن ساختارهای اجرایی شرکت، استراتژی جدیدی را در عرضه‌ی محصولات به بازار در پیش گرفت. او سرعت عرضه‌ی محصولات جدید به بازار را افزایش داد. او همچنین تمرکز خود را روی بازارهایی با حاشیه‌ی سود بالا معطوف کرد. روند جدید، برخلاف استراتژی میشل بود که بازارهای بزرگ عمومی با حاشیه‌ی سود پایین را در نظر داشت. یکی از اولین محصولاتی که با شروع دوران جدید مدیریت به بازار معرفی شد، هارد درایو موسوم به 1480 بود که در پایان سال ۱۹۹۱ به بازار رسید. این درایو ۴۲۵ مگابایتی از خانواده‌ی ۳/۵ اینچی، با هدف تأمین ابزار ذخیره‌سازی برای ورک‌استیشن‌های حرفه‌ای تولید شده بود و بازار مینی‌کامپیوترها را هم در نظر داشت. بازارهای مذکور، حاشیه‌ی سود بیشتری برای شرکت‌ها داشتند. سیگیت با معرفی اولین محصول از خانواده‌ی حرفه‌ای، توانست جایگاه مناسبی را در بازار جدید کسب کند و رقبا را پشت سر بگذارد.

سودآوری سیگیت در سال ۱۹۹۲ بسیار بیشتر از انتظارها بود. فروش کامپپیوترهای ارزان‌قیمت‌تر و حرفه‌ای‌تر در بازار PC افزایش قابل توجهی داشت و رقابت قیمتی شرکت‌ها نیز تأثیر زیادی بر سودآوری آن‌ها نداشت. در همان زمان، سیگیت از روند جدیدی در بازار کامپیوترهای شخصی بهره می‌برد. کاربران کامپیوترهای شخصی، به‌مرور برای خرید تجهیزات ذخیره‌سازی با ظرفیت بیشتر، اقدام می‌کردند. درواقع روند موجود در بازار نرم‌افزار و نیاز به فضای بیشتر برای ذخیره‌سازی محتوا و خود برنامه‌های حرفه‌ای، نیاز به هارد درایوهای جدید را افزایش می‌داد. سهم بازار بزرگ سیگیت باعث می‌شد تا روند جدید در دنیای کامپیوترهای شخصی، بیش از همه به آن‌ها سود برساند. از مهم‌ترین نوآوری‌های شرکت در آن سال می‌توان به عرضه‌ی هارد درایو 7200RPM موسوم به Barracuda اشاره کرد.
شوگارت سهم عمده‌ای از درآمد و سودآوری جدید سیگیت را به تحقیق و توسعه و سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک اختصاص داد. آن‌ها در ابتدای سال ۱۹۹۳ هزینه‌ای بالغ بر ۶۵ میلیون دلار را بری ساخت کارخانه‌ای در Londonderry ایرلند شمالی اختصاص دادند. کارخانه‌ی جدید، ظرفیت تولید یکی از مهم‌ترین قطعات داخلی هارد درایو را برای سیگیت، دوبرابر کرد. از خریدهای مهم دیگر می‌توان به ۲۵ درصد از سهام Sundisk Corporation اشاره کرد که در حوزه‌ی تولید محصولات ذخیره‌سازی داده‌ی کامپیوتری فعال بود. دو شرکت با همکاری یکدیگر، محصولات جدید را برای ذخیره‌سازی بهینه‌تر داده در کامپیوترهای قابل حمل و دستگاه‌های الکترونیکی دستی طراحی و تولید می‌کردند.

یکی از همکاری‌های مهم سیگیت در سال ۱۹۹۳ با شرکت مشهور Corning انجام شد تا ترکیب شیشه‌ی سرامیکی جدید برای استفاده در دیسک هارد درایوها تولید شود. ماده‌ی جدید به سیگیت امکان می‌داد تا فاصله‌ی بین دیسک و هد خواندن/نوشتن را کاهش دهد که درنهایت به افزایش ظرفیت درایوها منجر می‌شد.
کاهش قیمت محصولات در کل بازار ذخیره‌سازی، در سال ۱۹۹۳ ضربه‌ی محکم دیگری به تولیدکننده‌ها وارد کرد. پیش‌گامان بازار همچون سیگیت، کوانتوم، وسترن دیجیتال، کانر، مکستور و مایکروپولیس، همگی متضرر شدند. دراین‌میان سیگیت در سال مالی ۱۹۹۳، سود ۱۹۵ میلیون دلاری را ثبت کرد، درحالیکه مجموع خسارت رقبا به ۴۰۰ میلیون دلار رسید.
سیگیت برای توسعه‌ی بازار فعالیت خود، از سال ۱۹۹۴ خرید شرکت‌های نرم‌افزاری را در دستور کار قرار داد. آن‌ها شرکت Palindrome را با قیمت ۶۹ میلیون دلار خریداری کردند. به‌علاوه، Crystal Computer Srvices نیز با پرداخت ۱۸/۶ میلیون دلار به زیرمجموعه‌ی نرم‌افزاری سیگیت پیوست. از فعالیت‌های دیگر در این حوزه می‌توان به سرمایه‌گذاری در Dragon Systems اشاره کرد. سیگیت در برنامه‌های جدید در شرکت‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کرد که ظرفیت احتمالی رشد در بازارهای آتی مدیریت داده را داشتند. سال مالی ۱۹۹۴ درنهایت با رکورد فروش ۳/۵ میلیارد و سود ۲۲۵ میلیون دلار به پایان رسید.
خرید شرکت‌های نرم‌افزاری در سال ۱۹۹۵ هم در سیگیت ادامه یافت. از خریدهای مهم می‌توان Frye را نام برد که با پرداخت ۲۰ میلیون دلار به زیرمجموعه‌ی سیگیت پیوست. NetLabs و Network Computing خریدهای بعدی بودند. خبر مهم سال ۱۹۹۵ هم تلاش برای خرید رقیب قدیمی یعنی کانر بود که رقم ۱/۰۴ میلیارد دلار برای آن پیشنهاد شد. کانر نه‌تنها تولیدکننده‌‌ی قطعات متنوع هارد درایو بود، بلکه یک زیرمجموعه‌ی نرم‌افزاری ارزشمند به‌نام Arcade Software داشت. به‌هرحال آن‌ها پس از تحمل چند سال بحران و فشارهای اقتصادی بازار، ادغام با سیگیت را پذیرفتند. ترکیب سیگیت و کانر، ۳۳ درصد از بازار هارد درایو را برای شرکت جدید به‌همراه داشت که آن‌ها را بالاتر از شرکت کوانتوم قرار می‌داد.

سیگیت در فوریه‌ی ۱۹۹۶ زیرمجموعه‌ی رسمی نرم‌افزاری خود را به‌نام Seagate Software Management Group راه‌اندازی کرد که حاصل ترکیب Palindrome و Arcade بود. این زیرمجموعه بعدا به Seagate Software تغییر نام داد و مرکز مدیریت آن نیز ساختمان مدیریتی سابق Arcade در لیک موری فلوریدا بود. خرید شرکت‌های نرم‌افزاری در ادامه‌ی سال ۱۹۹۶ هم انجام شد که از میان مهم‌ترین آن‌ها می‌توان OnDemand Software را نام برد که با دریافت ۱۳ میلیون دلار به زیرمجموعه‌ی سیگیت پیوست. Calypso Software Systems هم در همان سال به قیمت ۱۳ میلیون دلار خریداری شد. شرکت مذکور، تخصص و تجربه‌ی زیادی در توسعه‌ی نرم‌افزارهای مدیریت سیستم‌های سازمانی داشت.
آمار فروش سیگیت در بازار هارد درایوهای کوچک و متوسط با ظرفیت ذخیره‌سازی بالا، در نیمه‌ی دوم دهه‌ی ۱۹۹۰ با رشد مناسبی پیش می‌رفت. اگرچه برخی توزیع‌کننده‌ها شاکی بودند که برند آمریکایی، آن‌ها را مجبور به ذخیره‌سازی محصول بیش از نیاز بازار می‌کند. به‌هرحال آمارها تأیید می‌کنند که سیگیت در سال ۱۹۹۶، فروش ۸/۵۹ میلیاردی و سود ۲۱۳ میلیون دلاری را تجربه کرد. از محصولات مهم آن سال می‌توان هارد درایو موسوم به Cheetah 4LP را نام برد که به رکورد سرعت 10K-RPM می‌رسید.
سیگیت تا سال ۱۹۹۷ موقعیت خود را فراتر از فرمانروای بازار هارد درایو و قطعات مرتبط بهبود داده بود. آن‌ها دیگر به‌عنوان بازیگر پیش‌گام فناوری‌ها و محصولاتی شناخته می‌شدند که ذخیره‌سازی و دسترسی و مدیریت اطلاعات را برای کاربران، تسهیل می‌کرد. آن‌ها در سال ۱۹۹۷، بیش از ۴۷۹ میلیون دلار به تحقیق و توسعه اختصاص دادند و با راه‌اندازی مرکز اختصاصی Advanced Concept Labs، فعالیت‌های تحقیق و توسعه را متمرکزتر کردند. سال مالی ۱۹۹۷ با فروش ۸/۰۸ میلیارد و سود ۶۵۸ میلیون دلاری (سه‌برابر سال قبل) به پایان رسید.

از آخرین خریدهای سیگیت در قرن بیستم می‌توان به Quinta Corporation اشاره کرد که از شرکت‌های نوآور در صنعت ذخیره‌سازی داده بود. برند آمریکایی ابتدا با پرداخت ۱۰ میلیون دلار، ۲۰ درصد از سهام شرکت را خریداری و سپس با پرداخت ۲۳۰ میلیون دلار، مالکیت کامل را تصاحب کرد. به‌علاوه، آن‌ها برای پیشرفت فرایندهای عملیاتی و تحقیقاتی در شرکت مذکور، ۹۶ میلیون دلار سرمایه‌گذاری انجام دادند. از خریدهای دیگر در آن سال‌ها می‌توان به Holistic Systems اشاره کرد که در توسعه‌ی نرم‌افزار برای سیستم‌های مدیریت سازمانی و تصمیم‌گیری‌های کلان سازمانی، تخصص داشت. استفن لوکزو در سال ۱۹۹۷ به‌عنوان مدیرکل و مدیر عملیات سیگیت انتخاب شد.

عبور از بحران در آستانه‌ قرن ۲۱

آمارهای مالی سیگیت در سال ۱۹۹۸ با سقوط بی‌سابقه‌ای روبه‌رو شد. آن‌ها در پایان سال ۱۹۹۷، بیش از ۱،۴۰۰ کارمند را در ایرلند تعدیل کردند. شرکت به تحلیل‌گران اعلام کرده بود که آمارهای فصل سوم، تقریبا نصف پیش‌بینی بازار خواهد بود. برند آمریکایی در سال مالی منتهی به ژوئن ۱۹۹۸، خسارت مالی ۵۳۰ میلیون دلاری را همراه‌با کاهش فروش و ثبت رکورد ۶/۸ میلیارد دلاری گزارش داد. یکی از دلایل اصلی خسارت‌های مالی سیگیت، از دست دادن سهم عمده‌ای از بازار سرور بود که نیمی از درآمد شرکت را تأمین می‌کرد. به‌علاوه، کاهش تقاضا در بازار کامپیوترهای شخصی و کاهش قیمت هارد درایوها هم در بحران مالی بی‌تأثیر نبود. شوگارت در ماه ژوئیه آن سال از هیئت‌مدیره استعفا داد. لوکزو مدیریت عامل را هم برعهده گرفت و ویلیام واتکینز را به‌عنوان مدیر عملیات انتخاب کرد.
از چالش‌های بزرگ سیگیت در آستانه‌ی قرن بیستم می‌توان به مشکلات فرایند ادغام کانر و سرعت بخشیدن به روند عرضه‌ی محصولات به بازار اشاره کرد. تعداد نیروهای شرکت به ۱۰۰ هزار نفر در سرتاسر جهان رسیده بود که مدیران، ناچار به تعدیل ۱۰ هزار نفر از آن‌ها شدند. لوکزو همچنین مراکز طراحی شرکت را از پنج به سه مرکز کاهش داد. در میانه‌ی سال ۱۹۸۸، خرید مهم دیگری انجام شد و Eastman Software، از شرکت‌های زیرمجموعه‌ی ایستمن-کداک، با پرداخت ۱۰ میلیون دلار به سیگیت پیوست. باوجود تمام چالش‌ها، سیگیت در پایان سال ۱۹۹۸ هنوز سهم عمده‌ی بازار هارد درایوهای کوچک را در اختیار داشت و وسترن دیجیتال و مکستور در پشت سر آن‌ها قرار داشتند. در کلاس هارد درایوها‌ی بزرگ‌تر هم سیگیت بالاتر از وسترن دیجیتال و زیرمجموعه‌ی ذخیره‌سازی IBM بود.

سال ۱۹۹۹ با وضعیت مالی بسیار بهتری برای سیگیت همراه بود. آن‌ها فروش ۶/۸ میلیارد دلاری و سود ۱/۱۷ میلیارد دلاری را تجربه کردند. اگرچه فروش شرکت در آن سال ثابت بود، مدیران با بهینه‌سازی فرایندهای تولید و کاهش قابل‌توجه هزینه‌ها، موفق به ثبت سود تاریخی شده بودند. در طول سال مالی ۱۹۹۹، نیروی انسانی سیگیت از ۸۷ هزار به ۸۲ هزار نفر کاهش یافت که ۶۵ هزار نفر از آن‌ها در شرق دور فعال بودند. تا پایان سال ۱۹۹۹، نیروی انسانی سیگیت به ۷۱،۵۰۰ نفر رسیده بود.
زیرمجموعه‌ی نرم‌افزاری سیگیت در سال پایان قرن بیستم، آمار درآمد ۲۹۳ میلیون دلاری را ثبت کرد و ۱،۷۰۰ نفر نیروی انسانی داشت که آن‌ها را در میان ۵۰ شرکت برتر نرم‌افزاری در جهان قرار می‌داد. زیرمجموعه‌ی مذکور، دو گروه عملیاتی داشت. یکی از آن‌ها در حوزه‌ی مدیریت اطلاعات و دیگری در مدیریت ذخیره‌سازی و شبکه فعال بود. گروه مدیریت ذخیره‌سازی و شبکه در ماه مه سال ۱۹۹۹ در ازای پرداخت ۴۱/۶ درصد از سهام به ارزش ۳/۱ میلیارد دلار، به شرکت Veritas فروخته شد. 
سیگیت در سال‌های پایانی قرن بیستم در دوره‌های متعدد، سهام عمده‌ی خود را بازخرید می‌کرد. در دو مرحله به‌ترتیب ۴۸ و ۵۰ میلیون سهم شرکت بازخرید شد. در آن سال‌ها شایعه‌ی خرید سیگیت توسط فوجیتسو یا IBM قوت گرفته بود. درنهایت در فصل اول سال ۲۰۰۰، خبر خصوصی شدن مجدد سیگیت به رسانه‌ها راه یافت. شرکت در یک قرارداد مالی پیچیده که Veritas و Silver Lake Paetners هم در آن حضور داشتند، از بازار بورس خارج شد. بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند سیگیت برای فرار از انتقادهای متعدد سرمایه‌گذاران وال‌استریت، تصمیم به خصوصی‌سازی گرفت. لوکزو در آن زمان نقش مهمی در فرایند خصوصی‌سازی داشت. خصوصی شدن سیگیت، یکی از بزرگ‌ترین رخدادهای خصوصی‌سازی در صنعت فناوری بود.

سال‌های اخیر و وضعیت کنونی برند سیگیت

سیگیت دو سال پس از خصوصی‌سازی، مجددا به بازار بورس وارد شد. اکنون سهام این شرکت با نماد STX در بازار بورس نزدک معامله می‌شود. سیگیت اکنون به‌عنوان یک شرکت عمومی محدود شناخته می‌شود. آن‌ها که در سال‌های پایانی قرن بیستم با افزایش تمرکز در تحقیق و توسعه، فناوری‌های جدیدی را به بازار عرضه کرده بودند و محصولاتشان در دستگاه‌های مهمی همچون کنسول بازی ایکس‌باکس کاربرد داشت، در اولین سال‌های دهه‌ی ۲۰۰۰، حرکتی جدی در بازار HDD انجام دادند. آن‌‌ها باز هم سریع‌ترین هارد درایو بازار را معرفی کردند که این‌بار با سرعت 15K-RPM به‌نام Cheetah X15 معرفی شد.

اولین نسل از دستگاه‌‌های آیپاد شرکت اپل مجهز به هارد درایو یک اینچی تولید سیگیت بود که در سال ۲۰۰۳ به بازار عرضه شد. این محصولات، مسیر را برای تولید دستگاه‌های دیجیتال با ظرفیت بیشتر ذخیره‌سازی فراهم می‌کرد. دوربین‌های دیجیتال و پخش‌کننده‌های رسانه‌ای، محصولاتی بودند که در سال‌های بعد از فناوری‌های درحال توسعه‌ی سیگیت و دیگر بازیگران صنعت ذخیره‌سازی بهره بردند. سیگیت در سال ۲۰۰۴ آمار فروش و درآمد عالی را ثبت کرد که فراتر از پیش‌بینی اکثر تحلیل‌گران وال‌استریت بود. نیویورک تایمز در آن سال سیگیت را بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی هارد درایو در ایالات متحده نام برد. هارد درایوهای ۲/۵ اینجی Momentus، محصولات تاریخ‌ساز سیگیت در سال ۲۰۰۳ بودند که بازگشت برند آمریکایی را به بازار ذخیره‌سازی لپ‌تاپ نوید می‌دادند.
در سال ۲۰۰۴، تغییر ساختار مدیریتی در سیگیت رخ داد و مقام‌های ریاست هیئت‌مدیره و مدیرعتامل، مجزا شدند. لوکزو از مقام مدیریت عامل استعفا داد، اما به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره در سمت خود باقی ماند و بیل واتکینز در ساختار جدید به‌عنوان مدیرعامل انتخاب شد. فوربز در سال ۲۰۰۶، سیگیت را در فهرست بهترین شرکت‌های آمریکایی با سیستم مدیریت بهینه قرار داد. در همان سال، شرکت مکستورکه سومین تولیدکننده‌ی بزرگ هارد درایو در جهان بود، توسط سیگیت خریداری شد.

برند آمریکایی در سال ۲۰۰۷ موفق به عرضه‌ی‌ محصول نوآورانه‌ی جدید به‌صورت هارد درایو هیبریدی شد. آن‌ها در سال ۲۰۰۸ موفق به ثبت رکورد عرضه‌ی یک میلیارد درایو HDD شدند. درواقع، عرضه‌ی ۱۰۰ میلیون هارد درایو اول، ۱۷ سال به‌طول انجامید، اما عرضه‌ی ۹۰۰ میلیون بعدی در طول ۱۵ سال رخ داده بود که سرعت سرسام‌آور صنعت فناوری را نشان می‌دهد. از آخرین رخدادهای مهم سیگیت در پایان دهه‌ی ۲۰۰۰، می‌توان به کنار رفتن واتکینز از سمت مدیریت عامل اشاره کرد.
پس از رفتن واتکینز، هیئت‌مدیره‌ی سیگیت که باوجود فعالیت خوب شرکت در بازار، کاهش سودآوری را مشاهده می‌کردند، مجددا از لوکزو خواستند تا مدیریت اجرایی را برعهده بگیرد. او ساختار مدیریت را کاملا متحول کرد و افراد جدیدی را برای بخش‌های مدیریت ارشد انتخاب کرد. از محصولات نوآورانه در آستانه‌ی دهه‌ی ۲۰۱۰ می‌توان به سریع‌ترین هارد درایوهای رومیزی مجهز به فناوری SATA اشاره کرد که سرعت تا ۶ گیگابیت‌برثانیه را به ارمغان آوردند.

با ورود به دهه‌ی ۲۰۱۰، نوآوری‌های سیگیت هم ادامه پیدا کرد و شرکت باسابقه‌ی صنعت ذخیره‌سازی، از روندهای اصلی بازار عقب نماند. آن‌ها پس از انتقال اکثر مراکز مدیریت از اسکاتس‌ولی به سیلیکون‌ولی، در اولین حرکت مهم دهه، اولین هارد درایو سه ترابایتی را برای کامپیوترهای شخصی و اولین هارد درایو اکسترنال ۱/۵ ترابایتی را به بازار عرضه کردند. در سال ۲۰۱۱، تصمیم حیاتی تغییر مرکز مدیریت سیگیت گرفته شد و از ژوئیه آن سال، کایمن آیلندز در ایرلند به‌عنوان مرکز مدیریت شرکت معرفی شد. از اقدام‌های مهم بعدی می‌توان به خرید زیرمجموعه‌ی HDD سامسونگ در سال ۲۰۱۱ اشاره کرد.
سال ۲۰۱۲ با رشد مجدد درآمد و سوددهی سیگیت همراه بود. آن‌ها همچنین به دستاورد مهم چگالی ذخیره‌سازی یک ترابایت در هر اینچ مربع دست پیدا کردند که امکان افزایش تا ۶۰ ترابایت تا سال ۲۰۳۰ را دارد. از دستاوردهای مهم دیگر، می‌توان به عرضه‌ی اولین هارد درایو مجهز به فناوری Shingled Magnetic Recording در سال ۲۰۱۳ اشاره کرد که افزایش ظرفیت هارد درایوها را بدون افزایش ابعاد به‌‌همراه داشت. تا سپتامبر آن سال، بیش از یک میلیون دستگاه هارد درایو با فناوری مذکور تولید و فروخته شد. از خریدهای مهم سازمانی در آن سال‌ها می‌توان به LaCie اشاره کرد که از برندهای معتبر درایوهای ذخیره‌سازی اکسترنال بود.
سیگیت از اولین بازیگرانی بود که به بازار SSD وارد شد. آن‌ها که اولین محصول را به‌نام Pulsar در سال ۲۰۰۹ به بازار عرضه کرده بودند، با خرید محصولات کنترلر SSD و PCIe flash از شرکت Avago در سال ۲۰۱۴، حضور خود را در بازار مدرن مذکور، جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر کردند. در سال ۲۰۱۶، اولین درایو SSD با ظرفیت ۶۰ ترابایت توسط سیگیت معرفی شد که باوجود تمرکز بر اهداف بازاریابی، نشان‌دهنده‌ی توانایی‌های پویای برند آمریکایی بود.
آخرین آمار، درآمد سیگیت را در سال ۲۰۱۹، بیش از ۱۰ میلیارد دلار بیان می‌کند که بیش از یک میلیارد دلار آن، سود خالص شرکت بوده است. این برند آمریکایی اکنون بیش از ۴۱ هزار کارمند در سرتاسر جهان دارد و لوکزو هنوز به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره‌ی آن فعالیت می‌کند. درحال‌حاضر، دیو موزلی به‌عنوان مدیرعامل سیگیت مشغول به‌کار است.