ویرجین (Virgin Group) یک شرکت بین‌المللی بریتانیایی است. این هولدینگ عظیم، مجموعه‌ای از شرکت‌ها و برندهای معتبر جهان را تصاحب کرده و امروزه به عنوان یک شرکت ترکیبی سرمایه‌گذاری خطرپذیر شناخته می‌شود. سر ریچارد برانسون و نیک پاول، موسسان این شرکت هستند.گروه ویرجین متشکل از بیش از ۲۰۰ شرکت خصوصی است. بزرگترین شرکت این هولدینگ، هواپیمایی ویرجین آتلانتیک است که دومین شرکت بزرگ هواپیمایی انگلستان لقب گرفته است. ویرجین ریل، دومین شرکت بزرگ ناوگان ریلی انگلستان، ویرجین هالی‌دیز، شرکتی در زمینه‌ی فروش تورهای مسافرتی، ویرجین ریتیل گروپ، مجموعه‌ای از فروشگا‌های فیلم و موسیقی و بازی‌های ویدیویی و ویرجین دایرکت، شرکت خدمات مالی از دیگر زیرمجموعه‌های هولدینگ بزرگ ویرجین هستند.

تاریخچه تاسیس

ریچارد برانسون از سال‌های کودکی، نشانه‌های کارآفرینی و مدیریت را در خود نشان داده بود. مادرش در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۸۷ عنوان کرده بود که خانواده‌ی آنها ثروت چندانی نداشت و ریچارد تلاش زیادی می‌کرد تا به خانواده کمک کند. علاوه بر آن، او به ورزش و مسابقه نیز علاقه‌مند بود. یکی از دوستان ریچارد در مورد علاقه‌ی او به رقابت می‌گوید که ریچارد تنها برای لذت خود رقابت مسابقه می‌داد. اگرچه برانسون در نوجوانی به ورزش علاقه‌ی زیادی داشت، اما یک سانحه‌ی ورزشی باعث شد که مسیر کاری او عوض شود. زانوی او در یکی از مسابقات دچار مشکل شد و ریچارد جوان دیگر نتوانست به علاقه‌ی همیشگی خود بپردازد.
ریچارد در سال‌های کودکی برای کسب در آمد تلاش کرده بود. او به فکر فروش درخت کریسمس و پرنده افتاده بود که در آنها شکست خورده بود. پس از سانحه‌ی ورزشی و تلاش بیشتر برای موفقیت در تجارت، این بار در ۱۵ سالگی کار خود را با یک مجله‌ی مدرسه‌ای شروع کرد. او مجله‌ی Student را در محل تحصیلش چاپ کرده و به فروش می‌رساند. پدر و مادر او با این که نگران موفق نشدن ریچارد بودند، مخالفتی با روش کسب و کار او نکردند. پس از مدتی، ریچارد که پتانسیل بالای مجله‌ را دیده بود، برای فروش فضای تبلیغاتی به لندن رفت. او در آن زمان تنها ۱۰۰ پوند سرمایه داشت. پدرش با این که شانس موفقیت او را پایین می‌دانست، مخالفتی نکرد تا ریچارد جوان خودش با مشکلات کسب در آمد آشنا شود.
در کمال تعجب همگان، ریچارد ۵۰ هزار نسخه از اولین شماره‌ی مجله‌ی استیودنت را که در ژانویه‌ی ۱۹۶۸ چاپ شده بود، به فروش رساند. در واقع این کسب و کار آن قدر موفق بود که ریچارد برای ادامه دادن مسیر خود، مدرسه را در ۱۷ سالگی رها کرد و به طور دائم به کار مشغول شد.

صنعت موسیقی

پس از مدتی کوتاهی، ریچارد شرکت خود را با نام ویرجین تاسیس کرد. شرکت ویرجین با هدف فروش قطعات و آلبوم‌های موسیقی به‌صورت سفارش پستی تاسیس شد. مدتی پیش از تاسیس این شرکت، قانونی تصویب شده بود که فروشندگان اجازه می‌داد آلبوم‌های موسیقی را با تخفیف به فروش برسانند و برانسون جزء اولین افرادی بود که از این قانون استفاده کرد.
شروع کار ویرجین نیز مانند مجله بسیار موفق بود و برانسون به سرعت به درآمد بالا رسید. پس از مدتی با افزایش سفارشات پستی، او چند نفر را استخدام کرد. زمانی که سیستم پستی دیگر جوابگوی سفارشات ویرجین نبود، اداره‌ی پست نیز همکاری کامل را با شرکت نمی‌کرد و برانسون مجبور شد اولین فروشگاه موسیقی خود را در سال ۱۹۷۱ تاسیس کند. این فروشگاه نیز قطعات موسیقی را با تخفیف به فروش می‌رساند. پس از مدتی، این فروشگاه به مجموعه‌ای فروشگاه‌ها با هدف مشترک تبدیل شد.
مشکلات ابتدایی برانسون با سیستم پستی و دیگر چالش‌های کاری، نماد کسب و کار در دهه‌ی هاس ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ انگلستان بودند. در این سال‌ها، تاسیس شرکت‌های جدید و تلاش برای موفقیت تجاری به رویایی برای مردم تبدیل شده بود. قوانین محتلف و چالش‌های مالیاتی، اجازه‌ی تاسیس و اداره‌ی شرکت را به هر کسی نمی‌داد.

اهداف بزرگ و صنایع حمل و نقل هوایی

ریچارد برانسون هیچ‌گاه از تجربه‌ی کارهای جدید هراسی نداشت. او در میانه‌های دهه‌ی ۱۹۸۰ تصمیم گرفت به صنعت دیگری وارد شود که اطلاعی از آن نداشت: حمل و نقل هوایی. کارشناسان کسب و کار در آن سال‌های او را مورد تمسخر قرار دادند و مطمئن بودند که ریچاد نمی‌تواند در این کار موفق شود. تلاش این کارآفرین انگلیسی برای ورود به بازار جدید، با خرید یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ شروع شد. او اولین پروز‌ها را از لندن تا نیوجرسی اجرا کرده و در همان پروازهای ابتدایی، تحسین مسافران و کارشناسان را دریافت کرد. خدمات خطوط ویرجین آتلانتیک بسیار عالی بود و همه از آن راضی بودند.
موفقیت ویرجین آتلانتیک تا پایان دهه‌ی ۱۹۰۸۰ و ابتدای ۱۹۹۰ ادامه یافت. سرگرمی یکی از بخش‌های جدانشدنی این خط هوایی بود. مسافران با فیلم و موسیقی و حتی اجراهای زنده سرگرم می‌شدند. پروازهای فرست کلاس نیز از خدماتی عالی همچون ترانسفر فرودگاهی با لیموزین برخوردار بودند. برانسون از همان ابتدا سعی کرد که قیمت سرویس‌های شرکت را افزایش نداده و با تکیه بر کیفیت و قیمت منصفانه با سرعتی آهسته و مناسب پیشرفت کند. ویرجین آتلانتیک تا سال ۱۹۸۸ تنها دو هواپیما داشت؛ اما نرخ مسافربری و سود آنها بسیار بالا بود و این خط هوایی را در میان خطوط مشهور انگلستان جای داده بود. در ابتدای دهه‌ی ۱۹۹۰، پروازهای ویرجین آتلانتیک گسترش یافته و به دیگر شهرهای آمریکا و همچنین توکیو، هنگ کنگ و یونان نیز پروازهایی انجام شد.علاوه بر خطوط هوایی، دهه‌ی ۱۹۸۰ زمان تولد دیگر شرکت‌های ویرجین نیز بود. تا سال ۱۹۸۵، مجموع شرکت‌هیا این گروه از فروش ۲۲۵ میلیون دلاری، به سود ۲۵ میلیون دلاری رسیده بودند. مجموعه‌ی ویرجین در آن سال‌ها متشکل از ۶۰ فروشگاه، شرکت تولید برنامه‌های ویدیویی و تلویزیونی، استودیوی ضبط موسیقی و خط هوایی بود. علاوه بر آن، هتل لاکچری دیا در مایورکا نیز در سال ۱۹۸۴ به این مجموعه اضافه شده و اولین هتل از خانواده‌ی هتل‌های ویرجین بود. مجموعه هتل‌های ویرجین در سال ۱۹۸۸ تاسیس شد و شامل هتل‌های در انگلستان و دریای کارائیب بود.
برانسون در سال ۱۹۸۵، شرکت ویرجین هالیدیز را تاسیس کرد. این شرکت تورهای مسافرتی با تمرکز بر تورهای آمریکایی غرب و شرق این قاره تاسیس شد. ریچارد در سال ۱۹۸۵، هولدینگ خود با نام Virgin Grpoup PLC را تاسیس کرد که تمامی شرکت‌ها به جز خط هوایی و برخی کسب و کارهای متفرقه در آن قرار گرفتند. خط هوایی و دیگر کسب و کارهای متفرقه در هولدینگی به نام Voyager Ltd قرار گرفتند.
در سال ۱۹۸۶، سهام گروه ویرجین به صورت عمومی عرضه شد و درآمد ۵۶ میلیون دلاری را برای این هولدینگ به همراه داشت. عرضه‌ی سهام نیز با سبک خاص برانسون و تبلیغات تلویزیونی خاص انجام شد. در سال ۱۹۸۷، شرکت‌های گروه ویرجین درآمدی حدود ۲۳۰ میلیون دلار داشتند که با جمع شدن درآمد ویرجین آتلنتیک به ۳۵۰ میلیون دلار در سال می‌رسید.
در اکتبر سال ۱۹۸۷، برانسون به خاطر افت ارزش سهام شرکت را بار دیگر به صورت خصوصی در آورد. او ساختارهای مدیریتی را تغییر داده و ۲۵ درصد از شرکت موسیقی خود را با قیمت ۱۷۰ میلیون دلار به فروش رساند. در سال ۱۹۸۸ اولین فروشگاه بزرگ ویرجین در سیدنی استرالیا عرضه شد. این فروشگاه فیلم، موسیقی و بازی‌های ویدیویی را در یک مکان به فروش می‌رساند.

گسترش برند

درآمد هولدیگ بزرگ ویرجین در سال ۱۹۹۱ به دو میلیارد دلار رسید. برانسون ۴۱ ساله تصمیم گرفت تا برند خود را بیش از پیش معرفی کند. او با یک ستاره‌ی پاپ به نام جنت جکسون قرارداد همکاری امضا کرد و همچنین یک شرکت هواپیمایی را در فلوریدای آمریکا خریداری کرد. ورود به فلوریدا نشان‌دهنده‌ی علاقه‌ی بالای او به بازارهای آمریکا بود. او تصمیم گرفت تا فروشگاهی به مساحت ۴۰ هزار فوت مربع در این منطقه تاسیس کند. برانسون تصمیم داشت فلوریدا را به مرکز شرکت موسیقی خود تبدیل کند.
در سال ۱۹۹۰، ورودی به بازار ژاپن نیز با همکاری مجموعه فروشگاه های Marui در این کشور انجام شد. در همان سال، مرکز مدیریتی برانسون نیز از قایق تفریحی به ویلای شخصی در لندن منتقل شد.
ابتدای دهه‌ی ۱۹۹۰ با بحران اقتصادی در آمریکا و اروپا همراه بود اما گروه ویرجین به خوبی از آن دوران رد شد. برانسون شرکت ویرجین رکوردز را در سال ۱۹۹۲ به قیمت ۹۵۷ میلیون به ثورن امی فروخت. او تصمیم داشت تمرکز خود را روی خطوط هوایی و دیگر کسب و کارها بگذارد. در ادامه ویرجین با همکاری با کارآفرین فلوریدایی، اچ‌.وین هویزنگا فروشگاه‌های ویرجین مگااستورز را در این منطقه گسترش داد. اولین فروشگاه در سال ۱۹۹۲ تاسیس شد و با تمرکز بر 
فروش موسیقی و فیلم شروع به کار کرد.
ورود به صنعت حمل و نقل ریلی در سال ۱۹۹۷ انجام شد. در این سال شرکت ویرجین ریل گروپ تاسیس شد. این شرکت دو خط ریلی قدیمی با پشتیبانی ضعیف را در انگلستان خریداری کرد. در مدت دو سال، برانسون توانست سرمایه‌ای حدود ۴ میلیارد پوند را برای بازسازی این خطوط و پشتیبانی از قطارهای سریع‌السیر جذب کرد.
سال‌های میانی تا پایانی دهه‌ی ۱۹۹۰، زمان ورود به بازارهای جدید بود. ویرجین شرکت‌های متعددی از تولید نوشیدنی تا سینما و شرکت‌های سرمایه‌گذاری شخصی را در این سال‌ها به زیرمجموعه‌های خود اضافه کرد. اکثر این گسترش‌ها برای شناساندن برند ویرجین در صنایع مختلف بود. شرکت‌های ویرجین کولا، سینماهای MGM، شرکت موسیقی V2، خدمات اینترنتی ویرجین نت، ویرجین براید، ویرجین وای، ویرجین کلوثینگ کالکشن و ویرجین سان، شرکت‌هایی هستند که در سال‌های بعدی در صنایع مختلف به گروه ویرجین اضافه شدند.
در سال‌های اخیر، برانسون که همیشه به حضور در بازارهای مالی جدید علاقه داشته، وارد صنعت هوافضا شد و ویرجین گلکتیک را تاسیس کرد. هدف از تاسیس این شرکت علاوه بر فرستادن مسافر به فضا، گسترش برند ویرجین در صنعت جدید نیز بود. اگرچه اولین پروژه‌های این شرکت با موفقیت زیادی همراه نبود اما سر ریچارد برانسون هنوز به آن امیدوار بوده و تلاش می‌کند تا با کسب سرمایه‌ی بیشتر این شرکت را وارد رقابت صنایع هوافضا بکند.