آشنایی با ۱۴ نوع برند

بهبود ادراک و دیدگاه نسبت به محصولات و کالاها به گونه ای که در ارتباط با ایده ها و عواطفی باشند که فراتر از ظرفیت کارکردی آنها است برندهای کالاهای مصرفی(CPG) که از طرفی به عنوان برندهای کالاهای مصرفی بیدوام (FMCG) هم شناخته می شوند در زمره ی برندهای محصولات قرار می گیرند. شاید این نوع برند معمول ترین نوع برند باشد که روی هر کالایی می بینید.
 
برند خدمات (Service brand) :

شبیه به برند محصولات اند اما ارزش ادراک شده از خدمات هم به آن اضافه می شود از چندین لحاظ سخت تر از توسعه ی برند محصولات است چرا که خود خدمات به تنهایی به اندازه ی محصولات ملموس نیست.
و برای خدمات حرفه ای مناسب است. این نام تجاری بازاریابان را قادر می سازد تا از رقابت بر سر مهارت جلوگیری کنند که در حوزه ی خدمات اثبات برتری و بحث بر سر قیمت کار دشواری است و برند خود را به صورت حسی توسعه دهند.
وفاداری و انتظارات مربوط به تکنولوژی مدل های آنلاین جدید، مانند برندهای حق اشتراکی که افراد مبلغی را به صورت ماهانه یا سالانه برای دسترسی به خدمات / کالا و محتوا پرداخت می کنند به سرعت در حال تغییر هستند.
 
برند شخصی (Personal brand) :

به عنوان برند فردی هم شناخته می شود. برندی شخصی است که افراد برای خود می سازند تا از این طریق قادر باشند فرصت های شغلی خود را افزایش دهند برند فردی یا برند شخصی اغلب با توجه به آنکه افراد چگونه توانایی ها و محاسن خود را به معرض نمایش می گذارند و خود را در شبکه های اجتماعی بازاریابی می کنند.
 
برند عمومی (Public brand ) :

به عنوان برندسازی دولتی هم شناخته می شود برخی از کارشناسان بر این باور اند که نمی توان موجودیتی را که چیزی تحت عنوان انتخاب مشتریان و مدل رقابتی وابسته به آن وجود ندارد را برند کرد.
این به آن معنا نیست که شما نمی توانید از نظم و متدولوژی استراتژی برند برای آگاهی بخشیدن به سهامداران خود و کسب اعتماد نهادهای دولتی استفاده کنید به همین دلیل گفته می شود نهادهای دولتی بیشتر از آنکه به برند احتیاج داشته باشند، به توسعه ی نمادی اطمینان بخش نیاز دارند.
چراکه امروزه برندهایی در بخش خصوصی وجود دارند که همانند خدمات عمومی، تمام زندگی ما را تحت شعاع خود قرار داده اند. مانند گوگل که شاید قادر نباشیم بدون آن یک روز خود را به شب برسانیم.
 
برندهای خصوصی (Private) :

به عنوان اتیکت یا برچسب خصوصی هم شناخته می شوند. به طور سنتی این نام های تجاری مبتنی بر ارزش هستند پیشنهادات منابع تولیدات تجهیزات اصلی خرده فروشان که به دنبال آن هستند که برندهای نامی را به بهایی کمتر از آنچه برای آن درخواست داده می شود بفروشند.
تمرکز آنها بر قیمت است این نام های تجاری پتانسیل قابل توجهی برای ارزشمندتر شدن و ایفای نقشی برجسته تر به عنوان مزایای مقرون به صرفه در بازار دارند برای آنکه این اتفاق بیافتد برندهای خصوصی نیاز خواهند داشت تا جاذبه ها و وفاداری خود را با در نظیر گیری مجموعه ای از شاخص ها منتشر کنند.
 
برند پاک یا بی عیب (Clean slate) :

نام های تجاری غیر استاندارد آنهایی که به سرعت تغییر می کنند، غیر قابل استدلال اند و حتی برندهای ناشناخته ای که بر تاریخچه و میراثی که بخشی از استراتژی برند است تکیه ندارند.
این نام های تجاری خواسته ها و آرزوهای مصرف کنندگان را به صورت دوره ای و به روشی جدید پاسخ می دهند مانند محصولات محلی که نامی ندارند اما نیاز مصرف کنندگان را پاسخ می گویند.
 
برند شرکتی (Corporate brand) :

برند شرکتی به عنوان برند سازمانی هم شناخته می شود دیوید آکر به بهترین نحو ممکن برند شرکتی را معرفی کرده است برند شرکتی آرمانی را تعریف می کند که متولی پیشنهاد یا خدمتی است که مشتریان آن را خواهند خرید و از آن استفاده خواهند کرد.
اطمینانی که برای مشتریان حاصل می شود از این حقیقت ناشی می شود که برند شرکتی به صورت بالقوه دارای مالمیک ، سرمایه ، ظرفیت ، نیروی انسانی ارزش و هنجارها، چارچوب مرجع جهانی و محلی، برنامه های شهروندی و ثبت و ضبط عملکرد است.
 
برند عوامل سازنده ( Ingredient ) :

برند اجزا که به واسطه ی آن چیزی که با خود می آورد به برند دیگری ارزش می بخشد. در واقع این برند مربوط به محصولاتی است که برای ساخت محصولات دیگر مورد استفاده قرار می گیرد.
شاید مشتریان مستقیما آن را خریداری نکنند اما برای شان مهم است محصولی را خریداری کنند که با استفاده از این برندها ساخته شده باشد، مانند اینتل در لپ تاپ با مقایسه کارکرد تولیدات تجهیزات اصلی (OEM) در فرآیند تولید، برندهای عوامل سازنده عناصر برجسته ای هستند که بر ارزش پیشنهادی نهایی می افزایند.
دلیل اصلی این امر آن است که آنها خود را برای مصرف کنندگان به عنوان شاخصی که موقع خرید باید به دنبال آن باشند، بازاریابی می کنند. برخی از کارشناسان بر این باوراند که دوره ی برندهای عوامل سازنده رو به اتمام است، و موارد زیر را علت این امر می دانند .
افزایش تکه تکه شدن بخش های تولید، کمبود فضا برای هنگام جمع شدن ابزارآلات نیاز شدیدتر برای ادغام و این مورد که توجه مشتریان به اجزا به کار رفته در وسایل خریداری شده شان کاهش می یابد.
 
برند مکان (Place brand) :

همچنین به عنوان برند مقصد و برند شهر هم شناخته می شود این نام تجاری را بومیان یا شهرسازان و متولیان شهر ایجاد می کنند، تا از این طریق قادر باشند محل خود را به ایده ای خاص مرتبط کنند تا اینکه از امکانات آن سخن بگویند از این نوع برندسازی اغلب برای جذب توریست، سرمایه گذار، کسب وکار و سکنه  استفاده می شود.
می دانید که تمام این افراد برای محل زندگی ، سفر، سرمایه گذاری و … معیار مشخصی را مد نظر دارند که کدام محل را انتخاب کنند. فاکتور حیاتی موفقیت آن است که شهروندان و متولیان شهر ، در قبال تجربه ای که در شهر برای بازدیدکنندگان ایجاد می کنند ، مسئولیت پذیرانه عمل کنند.
 
برند جهانی (Global) :

نام های تجاری بزرگ این برندها به راحتی قابل شناسایی هستند و به طور گسترده در تمام دنیا پراکنده شده اند. آنها به نام های خانگی و داخلی خود جلوه و وجهه ی خارجی می بخشند طرح کسب و کار آنها بر پایه ی آشنایی دسترسی و ثبات است.
اگرچه هماهنگی که در پیشنهاد آنها دیده می شد و مدل عملیاتی آنها را هدایت می کرد به طور افزایشی در زمانی که می خواهند تغییراتی ایجاد کنند در معرض تهدید قرار می گیرد، این شرکت ها در هنگام ورود به کشورها و قومیت های مختلف انتظارات و سلیقه های مردم جوامع مختلف را بررسی می کنند و با زیرکی از این اطلاعات برای ورود به بازارهای جدید استفاده می کنند. شاید مثالی در این مورد که با آن آشنایی کامل دارید یونیلور باشد.
برند جامع (Generic) :

اگر تمایزی وجود نداشته باشد نام تجاری به برند جامع تبدیل می شود این نوع نام تجاری به سه بخش تقسیم می شود اولی مخصوص محصولات بهداشتی و مربوط به آن برندهایی می شود که از فاز حفاظت از پتنت خارج شده اند و حالا با رقابتی از جانب دسته ای از عوامل و عناصر مشابه مقلد که به عنوان نام های تجاری عام شناخته می شوند روبه رو شده اند.
نوع دوم برندهای جامع آنهایی اند که  در همه جا حضور دارند و پس از مدتی حتی وارد زبان رایج افراد جامعه می شوند مانند عبارت مای بیبی شو عوض کنم یا کلنکس لازم دارم.
نوع سوم این نام های تجاری محصولات فاقد برند و نشان هستند که توضیح کارکردی دارند ولی به هیچ عنوان ارزش برندی ندارند این نوع آخر نهایتا برای کالاهای مصرفی مورد استفاده قرار می گیرد.
 
برند سرمایه گذار (Investor brand) :

معمولا برای برندهای سهام دار یا فعال در حوزه های مرتبط به خدمات سرمایه گذاری و مالی مورد استفاده قرار می گیرد. ماهیت و موجودیت این برندها به عنوان یک نهاد سرمایه گذاری و سهامدار ممتاز موقعیت گذاری می شود.
با ترکیبب عوامل مالی و استراتژی با جنبه هایی مانند ارزش پیشنهادی هدف و شهرتی که به واسطه ی مسئولیت اجتماعی شرکت (CSR)، روز به روز در حال افزایش است یک برند سرمایه گذار قوی باید قیمت سهام خود را منعطف کرده و درک آگاهانه ای از ارزش سهام خود در میان مخاطبان، ایجاد کند.
 
برند اخلاقی (Ethical) :

به دو روش مورد استفاده قرار می گیرد. اولی توصیفی از آنکه برند چگونه کار می کند، خصوصا تکنیک هایی که به کار می گیرند و تعهداتی که در حوزه هایی مانند امنیت نیروی کار مسئولیت اجتماعی شرکت (CSR) و مواردی از این دست دارند.
به عنوان برندی اخلاقی شناخته می شوند یا خیر؟ دومی، مشخص کردن حداقل و محدوده ی کیفیتی که مشتریان به دنبال آن هستند تا از این طریق اطمینان حاصل کنند که برندی که انتخاب می کنند، مسئولیت پذیر است.
می توان با اطمینان عنوان داشت که موفق ترین برندهای اخلاقی آنهایی اند که تجارت منصفانه ای دارند این نوع نام های تجاری عموما تحت عنوان NGO ها شناخته می شوند.
 
برند سلبریتی ها یا اشخاص مشهور (Celebrity) :

نحوه ای که اشخاص مشهور از ترکیبی از محتوای ارسالی در شبکه های اجتماعی ، ظاهر ، محصولات و حواشی جهت حفظ موقعیت و هیجان بخشیدن به دنبال کنندگان برای برجسته و بلد کردن ویژگی های خود، به کار می برند.
مدل کسب و کار تعجب نکنید که آن را مدل کسب و کار می خوانیم، افراد مشهور هم اگر برای خود بازاریابی نکنند و برنامه ای برای متمایز کردن خود از دیگران نداشته باشند، به زودی فراموش خواهند شد.
برای این افراد از ظهور در تبلیغات رشد نمود و اکنون موارد دیگری از جمله جوایز و گواهی نامه ها ، تاییدیه ها ، نقش سفیر یک برند بودن و برندهایی که بسته به مکان به وجود می آید (مانند فرش قرمز) را شامل می شود.
 
برند ملی (Nation brand) :

از آنجایی که برند مکان مربوط به نواحی خاصی مانند شهر یا روستا و … می شود برند ملی و قومی هم همانطور که از نامش پیداست برای معرفی و ایجاد دیدگاه و شهرت در زمینه ای خاص برای کشورها است مثلا همه ژاپن را به سخت کوشی و آلمان را به نظم می شناسند.