بنتلی یکی از خودروسازان اصیل انگلستان است که امروزه به‌عنوان یکی از بهترین تولیدکنندگان مدل‌های سوپرلوکس و لوکس اسپرت فعالیت می‌کند.بهبود شرایط اقتصادی در بازار جهانی، تنوع بی‌سابقه‌ای از برندهای مختلف ایجاد کرده است. حالا برای کلاس بدنه‌های متفاوت، سازندگان متعدد از کشورهای آسیایی، اروپایی و امریکایی وجود دارند. این شرایط، هرچند به نفع خریدار خواهد بود؛ اما رقابت برای خودروسازان را سخت کرده و نیاز به نوآوری در محصولات را افزایش داده است. بنتلی، نمونه‌ای از شرکت‌های برجسته‌ در صنعت جهان محسوب می‌شود که هماهنگ با نیاز بازار، روند رو به رشد خود را ادامه می‌دهد و سالیانه هزاران دستگاه از محصولات گران‌قیمت خود را به‌فروش می‌رساند. 

از ابتدای تأسیس، خودروهای بنتلی بر ویژگی‌های اسپرت و حضور در مسابقات سرعت تمرکز داشتند؛ اما به مرور زمان و خصوصا با مالکیت رولزرویس در سال‌های ۱۹۳۰، ویژگی‌های لوکس و امکانات رفاهی تجملی هم به این محصولات اضافه شد تا برند بنتلی، ترکیبی نادر از کلاس اسپرت و لوکس را با کیفیتی بسیار بالا ارائه دهد. این شرکت اصیل انگلیسی، طی یک قرن فعالیت خود، بحران‌های مالی و مدیریتی متنوعی را پشت سر گذاشته است تا امروزه یکی از برندهای سودآور و ارزشمند زیرمجموعه‌ی فولکس‌واگن باشد. مجموع فروش انواع خودروهای بنتلی در سال ۲۰۱۸ به ۱۰,۵۶۶ دستگاه رسید که کاهش ۱۳/۶ درصد نسبت به سال قبل را نشان می‌داد. طی سال‌های گذشته، حدود نیمی از ظرفیت تولید و فروش بنتلی در اختیار شاسی‌بلند بنتایگا قرار دارد. همچنین ۴۶ درصد بازار فروش، مربوط به اروپا، ۳۲ درصد آسیا اقیانوسیه و ۲۲ درصد در اختیار کشورهای شما قاره امریکا است.

بنتلی در موتوراسپرت

برخلاف بسیاری از خودروسازان لوکس انگلیسی که از ابتدا برای تولید خودروهای لوکس پهن‌پیکر تأسیس شدند؛ مؤسس و مهندسان بنتلی بر دنیای سرعت و مسابقات اتومبیل‌رانی متمرکز بودند. موفقیت این برند در رقابت‌های متنوع، منحصر به دهه‌ی ۱۹۳۰ و برادران بنتلی نیست. هرچند که ۵ قهرمانی در لمان ۲۴ ساعته‌ی ۱۹۲۴، ۱۹۲۷، ۱۹۲۸، ۱۹۲۹ و ۱۹۳۰ بسیار باشکوه و شایسته‌ی احترام به نظر می‌رسد؛ موفقیت‌های بنتلی در مسابقات مختلف سال‌های اخیر هم دارای اهمیت است.

پس از ۷۳ سال، بنتلی مجددا به قهرمانی لمان ۲۴ ساعته رسید. خودروهای بنتلی اسپید 8، رتبه‌های اول و دوم کلاس LMGTP را در لمان ۲۰۰۳ به‌دست آوردند. بعد از این تاریخ، بنتلی از حضور در لمان کناره گرفت.
امروزه، نسخه‌ی GT3 از بنتلی کنتیننتال در رقابت‌های اتومبیل‌رانی استقامت حضور دارد. مدل ۲۰۱۹ از کنتیننتال GT3 با پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۴ لیتری، ۵۵۰ اسب‌بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد. وزن خالص خودرو نسبت به مدل استاندارد جاده‌ای کنتیننتال، ۹۴۴ کیلوگرم کاهش یافته و در حدود ۱۳۰۰ کیلوگرم است. کنتیننتال GT3 برای سال ۲۰۱۹ در رقابت‌های اروپایی بلنک‌پین (Blancpain GT Series Endurance) و چند رقابت فصلی مربوط به کلاس GT انگلستان حضور دارد.

مؤسس بنتلی

مشابه رولزرویس، شرکت بنتلی هم در ابتدای کار خود، نماینده‌ی فروش خودروهای فرانسوی بود. برادران بنتلی با نام‌های والتر و هوریس،اوایل دهه‌ی ۱۹۱۰ میلادی در شمال لندن، خودروهای برند DFP فرانسه را عرضه می‌کردند.

والتر اٌون بنتلی(Walter Owen Bentley) که بیشتر با نام WO بنتلی شهرت دارد؛ متولد ۱۸۸۸ شهر لندن بود. او در یک خانواده‎ی متمول با اصالت استرالیایی متولد شد و از کودکی به مهندسی موتورهای بخار علاقه داشت. والتر بنتلی در سن ۱۶ سالگی به شرکت راه‌آهن GNR انگلستان پیوست تا دوره‌های مرتبط با لوکوموتیو‌ها و طراحی ریل‌های قطار را بیاموزد. بعد از ۵ سال، والتر ۲۱ ساله به خدمت شرکت GNR درآمد و مدت ۷ سال سمت‌های مختلف در قطارهای انگلستان را تجربه کرد که اغلب آن‌ها، جزئی و دون‌پایه بوند. والتر بنتلی در سال ۱۹۱۰ از شرکت حمل‌و‌نقل ریلی استعفا داد. علاقه‌ی او به مسابقات سرعت، حضور در رقابت‌های متنوع موتورسواری را در پی داشت که البته با مقام قهرمانی در کلاس حرفه‌ای همراه نشد. والتر ترجیح داد به کینگ کالج لندن برود و تحصیلات خود در زمینه‌ی مهندسی موتورها را تکمیل کند.هم‌زمان با افتتاج نمایندگی فروش خودروهای فرانسوی، والتر بنتلی تصمیم به ساخت پیشرانه‌های احتراقی گرفت. او به ویژگی‌های فلز آلومینیوم علاقه‌ نشان داد و اولین پیشرانه‌ی بنزینی جهان با پیستون‌های آلومینیومی را تولید کرد.  پیشرانه‌ی ساخت بنتلی روی خودروی فرانسوی DFP نصب شد و در مسابقات مختلف سال ۱۹۱۳ و ۱۹۱۴، افتخارات و رکوردهای متنوع کسب کرد. جنگ جهانی اول، بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ هم فرصت مناسبی برای والتر بنتلی بود تا دانش خود را در هواپیماهای نظامی به کار گیرد. ضمن همکاری او با مهندسان رولزرویس، فناوری پیستون‌های آلومینیموم وارد پیشرانه‌های ۱۲ سیلندر سری ایگل شد. همچنین، موتورهای BR1 و BR2 با طراحی والتر بنتلی تا سال ۱۹۱۸ در هواپیماهای مختلف ارتش بریتانیا به خدمت گرفته شدند.

تأسیس شرکت خودروسازی بنتلی

 اتمام جنگ جهانی اول با پیروزی انگلستان، فرصت مناسبی برای برادران بنتلی بود تا کارخانه‌ی خود را افتتاح کنند. منطقه‌ی کریکلوود (Cricklewood) در شمال غرب لندن برای شروع کار انتخاب شد. این محل، امروزه هنوز هم دفتر اصلی بنتلی است؛ اما ۱۰۰ سال قبل، محلی برای تولید پیشرانه‌های هواپیما محسوب می‌شد.
هدف از تأسیس شرکت بنتلی موتورز (Bentley Motors Limited) ساخت خودروهای اسپرت تورر با کیفیت عالی و قدرت بالا بود. چند مهندس برجسته، از جمله کلایو گالوپ که سابقه‌ای درخشان در طراحی پیشرانه‌های هواپیما داشت به بنتلی پیوستند. این شرایط، منجر به ساخت پیشرانه‌ی ۴ سیلندر خطی ۳ لیتری بنتلی شد که به جهت نصب ۴ سوپاپ در هرسیلندر، برتری‌هایی نسبت به رقبا از جمله بوگاتی داشت. محصول نهایی، روی اولین خودروی بنتلی با نام ۳ لیتر (Bentley 3 Litre) نصب شد تا قدرت ۷۰ اسب‌بخار فراهم کند. نسخه‌ی پایه، به سرعت ۱۳۰ کیلومتربرساعت می‌رسید؛ اما نسخه‌های سفارشی با نام سوپراسپرت، نهایت سرعت ۱۶۱ کیلومتربرساعت داشتند که در سال ۱۹۲۱، خبرساز بود. تا سال ۱۹۲۹، تعداد ۱۶۲۲ دستگاه بنتلی ۳ لیتر تولید شد که امروزه، حدود یک میلیون دلار ارزش کلکسیونی دارد.

فروش خوب بنتلی 3 لیتر، سرمایه لازم برای محصولات جدید را فراهم کرد. بنتلی ½6 لیتر و مدل اسپرت آن با نام اسپید ۶، همراه پیشرانه‌ا‌ی قوی‌تر و بدنه‌ای بزرگ‌تر در سال ۱۹۲۶ رونمایی شد. نسخه‌ی جاده‌ای برای عرضه‌ی عمومی، محصولی لوکس در حد و اندازه‌های یک لیموزین پهن‌پیکر بود که با ۸ نوع  فاصله محور و اتاق متفاوت تولید می‌شد. پیشرانه‌ی ۶.۵ لیتری ۶ سیلندر خطی، قدرت ۱۴۷ اسب‌بخار فراهم می‌کرد. نسخه‌ی مولینر با فاصله محورهای ۳.۸۱ متر، فروش بیشتری نسبت به دیگر نمونه‌های بنتلی  ½6 لیتر داشت و با خودروهای سوپرلوکس آن‌رمان، مثل میباخ و رولزوریس رقابت می‌کرد.

پسران بنتلی و موفقیت در لمان

برنامه‌ریزی والتر بنتلی برای ساخت خودروهای مناسب برای پیست و استفاده‌ی عمومی، با پیروزی‌های پیاپی در مسابقات مختلف، نتیجه داد. گروه موسوم به پسران بنتلی (Bentley Boys)، تعدادی از رانندگان حرفه‌ای و افراد متمول بودند که همراه‌با خودروهای بنتلی، چهارسال متوالی به مقام قهرمانی در مسابقات ۲۴ ساعته‌ی لمان رسیدند. در میان پسران بنتلی، ۱۷ نفر از جمله مهندسان شرکت سازنده، پزشک و هوانورد نیز وجود داشت.

در سال ۱۹۲۹، نسخه‌ای کوچک‌تر و ارزان‌تر از بنتلی  ½6 لیتر با نام  ½4 لیتر رونمایی شد . بنتلی بلوئر (Blower Bentley) نسخه‌ی اسپرت از مدل  ½4 لیتر بود که به جهت استفاده از سوپرشارژر (بلوئر به‌معنی دمنده) روی پیشرانه‌ی ۴.۵ لیتر با قدرت ۱۷۵ اسب‌بخار و قهرمانی در لمان ۲۴ ساعته سال‌ ۱۹۲۸ مشهور شد. نمونه‌های کلکسیونی از بنتلی بلوئرامروزه حدود یک میلیون دلار ارزش دارند
 مدل‌های جاده‌ای بنتلی  ½4 لیتر با قدرت ۱۱۰ اسب‌بخار، جایگاه خاصی در تاریخ خودروسازی ندارند؛ اما تک‌نمونه‌ی سوپرشارژ با قدرت ۲۴۲ اسب‌بخار علاوه‌بر حضور در لمان ۲۴ ساعته و کسب مقام پنجم، با رسیدن به رکورد سرعت ۲۲۲ کیلومتربرساعت، به شهرت رسید. این محصول به دلیل تولید بسیار محدود (یک دستگاه توسط کارگاه شخصی تیم برکین)، با قیمت ۵ میلیون پوند (معاد ۶.۵ میلیون دلار) در سال ۲۰۱۲ حراج شد و رسما، گران‌ترین خودروی ساخت انگلستان در تاریخ لقب گرفت.
بنتلی اسپید سیکس (Speed Six)، نسخه‌ی اسپرت بنتلی  ½6 لیتر بود که علاوه‌بر فروش عمومی، در سال‌های ۱۹۲۹ و ۱۹۳۰ به مقام قهرمانی لمان ۲۴ ساعته رسید. این خودرو مجهز به پیشرانه‌ی تقویت‌شده ۶.۶ لیتری، ۱۸۰ اسب‌بخار قدرت داشت و در زمانی حدود ۱۰ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌رسید. اسپید سیکس، با نهایت سرعت ۱۳۵ کیلومتربرساعت، در سری مسابقات قطار آبی (Blue Train Races) هم شرکت داشت تا مسیر شمال فرانسه تا لندن را، سریع‌تر یک قطار بخار طی کند. تنها ۱۸۲ دستگاه بنتلی اسپید سیکس تولید شد که امروزه، بیش از ۵۰۰ هزار دلار ارزش کلکسیونی دارد.

بحران جهانی اقتصاد و فروش سهام بنتلی به رولزرویس

سقوط بازار سهام نیویورک در سال ۱۹۲۹، سرآغازی بر تحولات اقتصادی بزرگ برای شرکت‌های اروپایی و امریکایی بود. دهه‌ی ۱۹۳۰، بیکاری و تعطیلی کارخانه‌ها در کشورهای مختلف جهان را در‌پی داشت و بیش از همه به برندهای لوکس با محصولات گران‌قیمت، ضربه زد. کاهش فروش و سررسید بازپرداخت وام‌های بانکی، خیلی زود بنتلی را به ورطه‌ی ورشکستگی کشاند تا سرانجام در سال ۱۹۳۱، بخش اصلی سهام این شرکت به رولزرویس فروخته شود. براساس شنیده‌های غیررسمی، والتر بنتلی تا آخرین لحظات اتمام معامله‌ی فروش شرکت بنتلی با قیمت ۱۲۵ هزار پوند، هویت واقعی خریداران و شرکت متبوع آن‌ها را نمی‌دانست. والتر بنتلی تا سال ۱۹۳۵ به فعالیت خود در زیرنظر مدیران رولزرویس ادامه داد؛ اما با نارضایتی از شرایط به شرکت لاگوندا پیوست.

بنتلی 8 لیتر، آخرین محصول قبل از تغییر مالکیت شرکت سازنده بود. این خودروی سوپرلوکس، با فاصله محورهای نزدیک به ۴ متر و طول بدنه‌ی ۵ تا ۵.۴ متر در مدل‌های مختلف، بزرگ‌ترین محصول بنتلی تا آن زمان محسوب می‌شد. پیشرانه‌ی ۸ لیتری، ۲۲۰ اسب‌بخار قدرت و فناوری‌هایی مثل، رادیاتور، پمپ آب و ترموستات داشت. در مجموع، ۱۰۰ دستگاه بنتلی 8 لیتر بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۲ با مدیریت بنتلی و رولزرویس تولید شد.  بسیاری از مالکان این خودرو که فقط با بدنه‌ی تمام‌فلزی قابل خرید بود، بعدا سقف را از بدنه حذف کردند تا صاحب یک بنتلی اسپرت شوند. ارزش کلکسیونی بنتلی ۸ لیتر امروزه در حدود ۹۰۰ هزار دلار است.
بحران مدیریتی در بنتلی و شرایط نابه‌سامان اقتصاد جهانی، کارخانه را به تعطیلی کشاند. بعد از ۲ سال توقف تولید، اولین محصول بنتلی با مدیریت رولزرویس در سال ۱۹۳۳ رونمایی شد. بنتلی ½3  لیتر که بعدا با پیشرانه‌ی قوی‌تر و کد ¼4 لیتر هم در خط تولید حضور داشت؛ محصولی لوکس و پهن‌پیکر بود؛ ولی کاهش اندازه و قیمت نهایی نسبت به مدل‌های قبلی بنتلی فراهم می‌کرد. بنتلی ½3  لیتر و ¼4 لیتر به ترتیب ۱۱۰ و ۱۲۶ اسب‌بخار قدرت داشتند تا نهایت سرعت‌های ۱۴۵ و ۱۶۰ کیلومتربرساعت داشته باشند. تولید این خودروها تا سال ۱۹۳۳ به تعداد ۲۴۱۱ دستگاه ادامه داشت. قیمت نسخه‌ی کلکسیونی از بنتلی ½3  لیتر و ¼4 لیتر در مدل‌های مختلف از ۲۰۰ هزار تا ۸۰۰ هزار دلار متغییر است.
اولین محصول رسمی بنتلی با نام کنتیننتال (Continental) سال ۱۹۵۲ رونمایی شد؛ اما سال‌ها پیش از آن، یک نمونه‌‌ی سفارشی توسط ژرژ پائولین و شرکت پرتوت (Portout) به تولید رسید که زمینه‌ساز خودروهای اسپرت بنتلی، از جمله کنتیننتال شد. یکی از مشهورترین طرح‌های پائولین، براساس بنتلی ¼4 لیتر در سال ۱۹۳۹ عرضه شد تا ضمن استفاده از پیشرانه‌ی تقویت‌شده با قدرت ۱۴۰ اسب‌بخار، بدنه‌ی ۲در کوپه با کاهش وزن ۱۵۲ کیلوگرم داشته باشد. این خودروی ویژه امروزه با نام سفارش‌دهنده‌ی متمول خود (André Embiricos) شناخته می‌شود که با مصرف سوخت ۱۱ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر به نهایت سرعت ۱۹۵ کیلومتربرساعت می‌رسید. بنتلی امبیرکاس، سال ۲۰۱۷ با قیمت ۶۱۷ هزار دلار معامله شد.

دهه‌ی ۱۹۴۰ و جنگ جهانی دوم

طی سال‌های جنگ جهان دوم (۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵)، بخش هوانوردی رولزرویس با توانایی عالی در تولید پیشرانه‌های هواپیما، نقش مهمی در پیروزی نیروهای انگلیسی داشت. کارخانه‌ی بنتلی که تحت مالکیت رولزرویس اداره می‌شد هم، به محلی مخفی برای ساخت پیشرانه‌های هواپیما، تغییر کاربری داد. توقف تولید خودروهای بنتلی تا سال ۱۹۴۶ ادامه یافت.
بنتلی مارک سیکس (Bentley Mark VI)، اولین محصول بعد از جنگ جهانی دوم بود و سودآوری را باز گرداند. مارک فایو (Bentley Mark V) سال ۱۹۳۹ رونمایی شد؛ اما با شروع جنگ تنها تعداد ۱۱ دستگاه تولید داشت. شاسی و بسیاری از متعلقات فنی مارک سیکس با رولزرویس سیلور داون مشترک بود تا هزینه‌های تولید کاهش یابد. این خودرو با پیشرانه‌های ¼4 و ۴.۶ لیتر بنتلی، ۸۰ و ۸۵ اسب‌بخار قدرت داشت. از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۲، بیش از ۵۲۰۰ دستگاه بنتلی مارک سیکس تولید شد تا پرفروش‌ترین محصول شرکت تا آن زمان باشد.

دهه‌ی ۱۹۵۰؛ ظهور کنتیننتال و بازگشت به کلاس اسپرت‌های لوکس

شروع دهه‌ی ۵۰ میلادی با بهبود شرایط اقتصادی در بازار جهانی همراه بود. مناطق پیروز در جنگ جهانی دوم و خصوصا امریکا بیش از دیگر کشورهای دنیا به خودروهای لوکس و پرمصرف علاقه نشان می‌دادند. این فرصت برای رولزرویس و بنتلی مغتنم بود؛ اما تشابه محصولات این برندها توجیه اقتصادی نداشت. پس مدیران این شرکت‌های باتوجه به منافع مشترک، تصمیم به ایجاد تغییر در تولیدات بنتلی گرفتند تا ضمن افزایش فروش و ایجاد تنوع در سبد محصولات، اصالت این خودروها با روحیه‌ی اسپرت را احیا کنند.
نسل اول بنتلی کنتیننتال با شاسی اختصاصی و متفاوت از محصولات رولزرویس در سال ۱۹۵۱ به تولید رسید. هدف از تولید این خودرو، ایجاد شرایط یک سفر لوکس با راحتی عالی و سرعت بالا عنوان شد. واژه‌ی کنتیننتال، پیش‌تر توسط رولزرویس برای چند مدل تولید محدود با بدنه‌ی سبک‌وزن و پیشرانه‌ی تقویت‌شده هم استفاده شده بود اما برای بنتلی، محصولی مناسب سفرهای قاره‌ای (Continental) معنی می‌داد. اولین مدل با پسوند R تایپ، چهاردر و مجهز به پیشرانه‌ی ۴.۶ لیتری با قدرت ۱۳۰ اسب‌بخار بود؛ اما از سال ۱۹۵۵ به بعد کنتیننتال با بدنه‌ی ۲‌در به سبد بنتلی اضافه شد. به بیان بهتر، نسخه‌ی ۲‌در از مدل‌های ۴در S1 و S2 و S3، با نام کنتیننتال به دست مصرف‌کننده می‌رسید و از نظر فنی، تفاوتی با محصول اصلی نداشت.
بعد از R تایپ، سری S1 و S2 و S3 به‌ترتیب در سال‌های ۱۹۵۵، ۱۹۵۹ و ۱۹۶۲ تولید شدند. مدل S3، آخرین نسل کنتیننتال کلاسیک محسوب می‌شود که به جهت استفاده از چراغ‌های دوگانه در طرفین، متفاوت از نمونه‌های قدیمی با تک چراغ دایره‌ای است. این محصول با پیشرانه‌ی ۸ سیلندر ۶.۲ لیتری و جعبه‌دنده‌ی خودکار ۴ سرعته، ۲۲۰ اسب‌بخار قدرت داشت. قیمت بنتلی S3 با بدنه‌ی ۴در و S3 کنتیننتال امروزه در حدود ۲۰۰ هزار دلار است. این خودروها در سال‌های دهه‌ی ۶۰ میلادی، سه تا چهار برابر پرفروش‌ترین مدل‌های لوکس اروپا مثل جگوار مارک X و مرسدس بنز کلاس S قیمت داشتند.

دهه‌ی ۱۹۷۰ و دومین بحران مالی بنتلی

تقریبا تمامی خودروسازان کلاس لوکس و سوپرلوکس، هم‌زمان با مشکلات اقتصادی در بازار جهانی، کاهش فروش و بحران مالی را تجربه کردند. بنتلی هم، چنین شرایطی در سال‌های دهه‌ی ۷۰ میلادی داشت و البته به جهت مالکیت رولزرویس، بیش از رقبا ضربه خورد.

علاوه‌بر افزایش قیمت نفت در سال‌های ۱۹۷۳ و ۱۹۷۹ که منجر به کمبود سوخت و بحران در اقتصاد جهانی شد؛ سرمایه‌گذاری سنگین رولزرویس بر صنعت هوانوردی هم، شرکت‌های خودروسازی رولزرویس و بنتلی را با کمبود منابع مالی رو‌به‌رو کرد. به‌مرور زمان تا اواخر دهه‌ی ۷۰ میلادی، تولید محصولات بنتلی به ۱۰۰ دستگاه در سال کاهش یافت. تقریبا تمامی خودروهای تولیدشده با برند بنتلی در این بازه‌ی زمانی؛ تفاوت خاصی با تولیدات رولزرویس نداشتند. بنتلی کورنیش و سری T، حتی در ظاهر هم مشابه رولزرویش کورنیش و سیلور شادو (Silver Shadow) تولید شدند.  

دهه‌ی ۱۹۸۰ و مالکیت ویکرز

گروه سرمایه‌گذاری ویکرز در سال ۱۹۸۰، بخش اصلی سهام گروه رولزرویس را خریداری کرد. با این شرایط، بنتلی هم زیرمجموعه‌ی ویکرز شد. صنایع نظامی، هوانوردی، ساخت کشتی و خودرو، اهم فعالیت گروه ویکرز را در دهه‌ی ۸۰ میلادی تشکیل می‌داد که نهایتا در سال ۲۰۰۴ با تقسیم به شرکت‌های کوچک‌تر منحل شد.
بنتلی ایت (Bentley Eight) نسخه‌ی ارزان‌قیمت مولسان (ساخت ۱۹۸۱) با امکانات ساده‌تر بود که البته پیشرانه‌ای مشابه داشت. این محصول، به افزایش صادرات و سودآوری بنتلی در بازارهای خارج از اروپا کمک کرد. یکی از نکات جالب در بنتلی ایت، استفاده از جلوپنجره‌ی مشبک به‌جای نمونه‌ی استیل با ستون‌های عمودی بود. این ترفند که در ابتدا با هدف کاهش هزینه‌ها اعمال شد؛ به دلیل تفاوت ظاهری با محصولات رولزوریس، مورد توجه طرفداران بنتلی قرار گرفت و مدتی بعد، روی نسخه‌های اسپرت مثل کنتیننتال نصب شد. بنتلی ایت بین سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۲، آستانه قیمت ۹۰ هزار دلار و مجموع تیراژ تولید ۱۷۳۶ دستگاه داشت. ارزش کلکسیونی این خودرو، امروزه در حدود ۲۰ هزار دلار است.

دهه‌ی ۱۹۹۰ و تقویت ویژگی‌های اسپرت

ایجاد تفاوت بین محصولات بنتلی و رولزرویس در دهه‌ی ۹۰ میلادی، بیش از گذشته جدی گرفته شد. با این شرایط، بنتلی برای بهبود مشخصه‌های اسپرت تلاش کرد و رولزرویس هم، تولید مدل‌های سوپرلوکس با امکانات رفاهی تجملی را گسترش داد. از سویی دیگر، تفاوت قیمتی بین محصولات مختلف این برندهای انگلیسی، افزایش یافت تا تولیدات بنتلی، آستانه قیمت کم‌تر از ۳۰۰ هزار دلار و خودروهای رولزرویس با قیمت بالاتر عرضه شوند.
کنتیننتال مدرن که به بیان بهتر، پیش‌درآمد بنتلی کنتیننتال امروزی محسوب می‌شود؛ سال ۱۹۹۱ رونمایی شد. این خودروی ۲در پهن‌پیکر، در ۲ نسخه‌ی R و T فاصله محورهای ۳ متر و طول بدنه‌ی ۵.۳۴ متر داشت. نخستین نمونه‌ از کنتینتال مدرن در نمایشگاه خودروی ژنو ۱۹۹۱ رونمایی و با قیمتی در حدود ۲.۵ میلیون لار به سلطان برونئی فروخته شد. پیشرانه‌ی توربوشارژ ۶.۷۵ لیتری با قدرت ۳۲۵ اسب‌بخار و گشتاور ۶۱۰ نیوتن‌متر، این بنتلی ۲۴۰۰ کیلوگرمی را در زمان ۶.۶ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌رساند و نهایت سرعت ۲۳۳ کیلومتربرساعت فراهم می‌کرد. نسخه‌ی T، با پیشرانه‌ی قوی‌تر و کاهش وزن ۲۰۰ کیلوگرم، سال ۱۹۹۵ به سبد بنتلی اضافه شد تا قدرت ۴۲۰ اسب‌بخار و گشتاور ۸۸۰ نیوتن‌متر با نهایت سرعت ۲۷۴ کیلومتربرساعت داشته باشد. در مجموع، ۱۸۰۰ دستگاه بنتلی کنتیننتال R و T تا سال ۲۰۰۳ تولید شد که امروزه ۵۰ هزار تا ۲۵۰ هزار دلار ارزش کلکلسونی دارد.

شروع همکاری بنتلی با ZF و بی‌ام‌و

پیش از آنکه شرکت ویکرز، اقدام به فروش شرکت‌های خودروسازی رولزرویس و بنتلی به سرمایه‌داران آلمانی کند؛ پیشرانه و تجهیزات فنی ساخت بی‌ام‌و به محصولات این برندهای انگلیسی اضافه شد. پیشرانه‌ی ۶.۷۵ لیتری رولزرویس، رقیبی آلمانی با حجم کم‌تر و استهلاک پایین‌تر داشت. علاوه‌بر‌این، تقریبا تمامی خودروهای رولزرویس و بنتلی در دهه‌ی ۹۰ میلادی، با جعبه‌دنده‌های خودکار ZF آلمان (و بعضا جنرال موتورز امریکا) تولید می‌شدند

بنتلی آرنیج (Arnage) در سال ۱۹۹۸ رونمایی شد. این سدان سوپرلوکس با طول ۵.۴ متر، مجهز به پیشرانه‌ی ۴.۴ لیتری V۸ طراحی بی‌ام‌و بود که در شرکت کاز‌ورث انگلستان به تولید می‌رسید. این محصول، ۳۷۰ اسب‌بخار قدرت و ۵۷۰ نیوتن‌متر گشتاور داشت تا بتواند در زمان ۵.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت برسد. بنتلی آرنیج با وزتن ۲۵۰۰ کیلوگرم، نهایت سرعت ۲۹۰ کیلومتربرساعت داشت و سریع‌ترین خودروی دنیا در کلاس سوپرلوکس محسوب می‌شد. این مدل تا سال ۲۰۰۹ تولید شد. ارزش نسخه‌های کلکسیونی از بنتلی آرنیج، امروزه در حدود ۵۰ هزار دلار است.
دیگر محصولات بنتلی در سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰، همگی نسخه‌هایی ارتقاءیافته از مولسان و کنتیننتال با پیشرانه‌های ۸ سیلندر ۶.۷۵ لیتری بودند. بنتلی توربو R و بروکلند و RT مولینر، سدان‌های سوپرلوکس ۴در محسوب می‌شدند؛ درحالی‌که انواع کنتیننتال و آزور (Azure)، خودروهای ۲در اسپرت با ویژگی‌های لوکس بودند. در مجموع، سال‌های منتهی به قرن بیست و یکم سودآوری بنتلی را در مقایسه با رولزرویس افزایش داد. همچنین، شهرت بنتلی و محبوبیت این برند در کشورهای متمول، مثل امریکا با رشد چشم‌گیر مواجه شد.

قرن ۲۱ و مالکیت فولکس‌واگن

در سال ۱۹۹۷، شرکت ویکرز از عزم خود برای فروش گروه خودروسازی رولزرویس خبر داد که البته شامل بنتلی نیز می‌شد. مدتی بعد، مناقصه‌‌ای برگزار شد که درنتیجه‌ی آن، گروه فولکس‌واگن با قیمت ۴۳۰ میلیون پوند (حدود ۹۰ میلیون پوند بیش از مبلغ پیشنهادی بی‌ام‌و) مالکیت دپارتمان‌های طراحی و مهندسی رولزرویس را تصاحب کرد. با این معامله، فولکس‌واگن اجازه استفاده از لوگو و ساخت خودرو با نام رولزرویس را در اختیار نداشت. پس از مذاکرات گسترده، بین مدیران ویکرز، فولکس‌واگن و بی‌ام‌و، سرانجام حق استفاده از برند و نام تجاری بنتلی در اختیار فولکس‌واگن قرار گرفت؛ درحالی‌که مالکیت رولزرویس هم به بی‌ام‌و واگذار شد.

از سال ۲۰۰۳ با حضور مدیران فولکس‌واگن در راس بنتلی، تزریق سرمایه آغاز شد. کارخانه‌ی اصلی بنتلی در ناحیه‌ی کرو (Crewe) با هزینه‌ی ۸۳۰ میلیون دلار، مطابق استانداردهای روز دنیا تغییر کرد. تا سال ۲۰۱۰، تعداد کارگران این کارخانه از ۱۵۰۰ به ۳۵۰۰ نفر افزایش یافت. در مجموع، فولکس‌واگن حدود ۲ میلیارد دلار برای بهینه‌سازی بنتلی و طراحی مدل‌های جدید، هزینه کرد.
بنتلی استیت لیموزن، اولین محصول جدید شرکت در قرن ۲۱ بود که برای خاندان سلطنتی انگلستان با تولید محدود به ۲ دستگاه ساخته شد. این محصول، به مناسبت پنجاه‌امین سالگرد آغاز سلطنت ملکه در اخیتار الیزابت دوم قرار گرفت. بنتلی استیت لیموزن هنوز هم، گران‌ترین خودروی دنیا در کلاس سوپرلوکس ۴‌در محسوب می‌شود و ارزش کلکسینونی بیش از ۱۲ میلیون دلار دارد. این خودروی ۶.۲۲ متری، روی شاسی بنتلی ارنج با پیشرانه‌ی تقویت‌شده‌ی ۶.۷۵ لیتری، ۴۰۰ اسب‌بخار قدرت و ۸۳۵ نیوتن‌متر گشتاور داشت. هر ۲ دستگاه بنتلی استیت لیموزن امروزه در کلکسیون خودروهای سلطنتی نگه‌داری می‌شوند.

تحول در طراحی بنتلی با حضور درک وان بریکل

اضافه شدن درک وان بریکل (Dirk van Braeckel) به تیم طراحی بنتلی، برگ‌برنده‌ی فولکس‌واگن برای توسعه‌ی این شرکت بود. این طراح مشهور بلژیکی که از گذشته تاکنون برای شرکت‌های مختلف زیرمجموعه‌ی فولکس‌واگن، مثل آئودی و اشکودا کار کرده است؛ خالق بنتلی کنتیننتال GT، فلاینگ اسپور و بنتلی مولسان محسوب می‌شود. شاسی‌بلند بنتایگا هم براساس طرحی از وان بریکل روی خودروی مفهومی EXP 9 F ساخته شد.

درک وان بریکل متولید ۱۹۵۸ در شهر دنیز کشور اتریش است. او بعد از اتمام تحصیلات در رشته‌ی مهندسی برق به استخدام یکی از دپارتمان‌های طراحی فورد در آلمان درآمد. با حمایت مالی و بورسیه‌ی اهدایی فورد، درک وان بریکل وارد رویال کالج لندن شد تا هنر و علم طراحی خودرو را در یکی از بهترین دانشگاه‌های جهان بیاموزد. سال ۱۹۸۴ به فولکس‌واگن پیوست و طراحی بیرونی A۸ و A۳ را به اتمام رساند. با نظر شخصی فردیناند پیچ (Ferdinand Piëch) مدیرعامل وقت گروه فولکس‌واگن، وان بریکل به سمت طراح ارشد اشکودا منسوب شد. با حضور وان بریکل در بنتلی، از سال ۱۹۹۸ نوسازی محصولات این شرکت انگلیسی هم جهت تازه‌ای گرفت که درنتیجه‌ی آن، کنتیننتال GT و مولسان به‌ترتیب در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۹ متولد شدند. به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان، تولید بسیار موفق کنتیننتال GT با تیراژ نزدیک به ۶ هزار دستگاه در سال، تحول در طراحی و سودآوری اقتصادی بنتلی را در پی داشت.

آغاز عصر جدید با معرفی کنتیننتال GT

خودروهای بنتلی کنتیننتال به ۳ گروه تقسیم می‌شود. نسخه‌های کلاسیک در ۳ نسل، بین سال‌های ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۵ تولید شدند. مدل‌های کلاسیک جدید (Modern Classic) هم، تولیدات کنتیننتال از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ را شامل می‌شوند؛ درحالی‌که محصولات مدرن بنتلی با کد GT؛ از سال ۲۰۰۳ تا امروز روی خط تولید هستند. نسخه‌ی ۴‌در از کنتیننتال GT با نام فلاینگ اسپور (Flying Spur)، از سال ۲۰۰۹ تاکنون توسط بنتلی تولید می‌شود.

رونمایی از کنتیننتال GT در سال ۲۰۰۳، آغازی بر موفقیت بنتلی در کلاس اسپرت لوکس بود؛ ضمن اینکه نخستین محصول مدرن شرکت سازنده با تکیه بر فناوری‌های روز و ظاهر آینده‌نگر محسوب می‌شد. ظاهر مدرن و آیرودینامیک کنتیننتال GT، شاهکاری از طراحی درک وان بریکل که مورد تحسین کارشناسان در نمایشگاه ژنو، لمان و فستیوال سرعت گودوو قرار گرفت. پیشرانه‌ی ۶ لیتری W12 ساخت فولکس‌واگن، قدرت ۵۶۰ اسب‌بخار و گشتاور ۶۵۰ نیوتن‌متر برای کنتیننتال GT فراهم می‌کرد تا این خودروی لوکس ۲‌در، نهایت سرعت ۳۲۰ کیلومتربرساعت و سرعت‌گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت ۴.۸ ثانیه داشته باشد.
نسل اول کنتیننتال GT تا سال ۲۰۱۱ روی خط تولید باقی ماند. نسل دوم هم، با کمی تغییر چهره از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ تولید شد تا این محصول موفق، حدود ۱۷ سال در بازار جهانی حضور داشته باشد. از سال ۲۰۰۹ با معرفی بنتلی کنتیننتال سوپراسپرتز (Supersports) و نسخه‌های مختلف نسل دوم (سال ۲۰۱۱ به بعد)، زمان‌ سرعت‌گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت کمتر از ۴ ثانیه به توانایی‌های کنتیننتال GT اضافه شد. البته مدل توربودیزل این خودرو هم از سال ۲۰۱۰ عرضه می‌شود که با پیشرانه‌ی ۴ لیتری ۵۰۰ اسب‌بخار روی نسل دوم، حدود ۴.۸ ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌رسید.
از سال ۲۰۱۹، نسل سوم کنتیننتال GT در بازار جهانی فروخته می‌شود. این محصول با تغییر چهره‌ی گسترده نسبت به مدل‌های پیشین، در تمامی نسخه‌های دیزلی، بنزینی، سقف ثابت یا پارچه‌ای (کانورتیبل)، می‌تواند سرعت‌گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت ۳.۸ ثانیه یا کمتر، فراهم کند. این کوپه‌ی ۴‌نفره، با پیشرانه‌ی بنزینی ۶ لیتری W12، قدرت ۶۳۵ اسب‌بخار و گشتاور ۹۰۰ نیوتن‌متر دارد؛ درحالی‌که مدل توربودیزل ۴ لیتری V۸، قدرت ۵۵۰ اسب‌بخار و گشتاور ۷۷۰ نیوتن‌متر تولید می‌کند.
در کنار کنتیننتال GT و فلاینگ اسپور، نسل جدید سدان سوپرلوکس و پرچم‌دار بنتلی مولسان، از سال ۲۰۱۰ تولید می‌شود. این خودرو با طول بدنه‌های ۵.۷۵ و ۵.۸۲ متری، در نسخه‌های مختلف بیش از ۲۶۵۰ کیلوگرم وزن دارد. تنها پیشرانه‌ی قابل سفارش برای مولسان، ۶.۷۵ لیتری بنزینی است که قدرت ۵۱۲ اسب‌بخار و گشتاور ۱۰۰۰ نیوتن‌متر دارد تا رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت در زمان ۵.۳ ثانیه و نهایت سرعت ۳۰۰ کیلومتربرساعت داشته باشد.

شاسی‌بلند بنتایگا؛ آغازگر موج جدید تحولات

رونمایی از یک مدل شاسی‌بلند مفهومی با نام EXP 9 F در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۲، هوادارن بنتلی را متعجب کرد. خیلی زود، موافقان و مخالفان متعددی نسبت به پروژه‌ی جدید بنتلی جهت‌گیری کردند. اضافه شدن یک شاسی‌بلند به سبد یکی از لوکس‌ترین و اصیل‌ترین خودروسازان انگلستان، شخصیت این برند را تحت تأثیر قرار می‌داد و البته یک ریسک مهم برای بنتلی محسوب می‌شد. موفقیت بنتایگا در بازار جهانی، اولین مدل پلاگین هیبرید بنتلی را به‌دنبال داشت که میانگین مصرف سوخت ۳.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر فراهم می‌کرد.

بنتایگا در سال ۲۰۱۵ به نمایشگاه فرانکفورت رسید. پلتفرم این شاسی‌بلند لوکس، مشابه آئودی Q۷، پورشه کاین و فولکس‌واگن توارگ است. پیشرانه‌ی ۶ لیتری و W12 روی بنتایگاه هم نصب شد تا قدرت ۶۰۰ اسب‌بخار و گشتاور ۹۰۰ نیوتن‌متر فراهم شود.  این مدل، سرعت‌گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت ۴ ثانیه و نهایت سرعت ۳۰۰ کیلومتربرساعت دارد.
استقبال بازار جهانی از بنتایگا، منجر به عرضه‌ی این خودرو با پیشرانه‌های ۴ لیتری بنزینی، ۴ لیتری دیزل و پلاگین هیبرید کرد که به ترتیب، ۵۴۲ و ۴۳۰ و ۴۵۶ اسب‌بخار قدرت دارند. سال ۲۰۱۹، بنتایگا اسپید هم به سبد بنتلی اضافه شد تا رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت در زمانی کم‌تر از ۴ ثانیه برای این شاسی‌بلند لوکس ۲۵۰۰ کیلوگرمی فراهم شود.

محصولات بنتلی در سال ۲۰۱۹

نسخه‌ی پلاگینی هیبرید از شاسی‌بلند بنتایگا، ارزان‌ترین محصول در سبد بنتلی با آستانه قیمت ۱۵۰ هزار است. مدل W12 از بنتایگا با قیمتی بیش از ۲۰۰ هزار دلار فروخته می‌شود. نسخه‌های پایه از کنتیننتال GT، فلاینگ اسپور و مولسان هم، به‌ترتیب ۲۰۰، ۱۹۲ و ۳۰۷ هزار دلار قیمت دارند.

بنتلی در آینده

مشابه بسیاری دیگر خودروسازان دنیا، بنتلی هم برای ساخت مدل‌های تمام‌الکتریکی در آینده‌ی آماده می‌شود. هرچند که تولید این قبیل محصولات، احتمالا تا سال ۲۰۲۵ محقق نخواهد شد؛ می‌توان امیدوار بود نسخه‌های پلاگین هیبرید از کنتیننتال GT و فلاینگ اسپور تا سال ۲۰۲۱ وارد چرخه‌ی تولید شوند.

تابستان ۲۰۱۹ به مناسبت ۱۰۰ سالگی برند بنتلی، یک مدل مفهومی با کد EXP 100 GT رونمایی شد. این خودروی آینده‌نگر، با تکیه بر طراحی بدنه‌ی کنتیننتال GT به‌صورت ۲‌در کوپه چهارنفره، نمایی از این محصول در سال ۲۰۳۵ را شبیه‌سازی کرد. براساس طرح بلندپروازانه‌ی بنتلی، خودرویی مشابه EXP 100 GT می‌تواند با استفاده از موتورهای برقی، ۱۶۰۰ نیوتن‌متر گشتاور داشته باشد و در زمانی حدود ۲.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت برسد. بنتلی، امیدوار است ظرفیت باتری‌ در چنین محصولاتی را برای سفر تا مسافت ۷۰۰ کیلومتر، بالا ببرد.