فروش برند و داستان برند لومیکس

تاریخ :‌ 48/11/10
دسته بندی : فروش برند مقالات / فروش برند آماده مقاله
بـازدید : 280
نظـرات : 0
نـویسنده : javad

لومیکس (Lumix) زیربرند شرکت ژاپنی پاناسونیک در حوزه‌ی عکاسی دیجیتال است. سبد محصولات این برند از انواع جیبی و کوچک دوربین دیجیتال تا نمونه‌های حرفه‌ای و پیشرفته‌ی SLR را پوشش می‌دهد. در سال ۲۰۰۱، پاناسونیک برند لومیکس را معرفی کرد تا این غول ژاپنی نیز نقشی در رقابت جذاب عکاسی دیجیتال داشته باشد. امروزه، لومیکس به برندی شناخته‌شده در دنیای عکاسی تبدیل شده که قطعا سابقه و اعتبار پاناسونیک در آن بی‌تأثیر نبوده است.پاناسونیک با معرفی موتور پردازشی ونوس (Venus) برای عکس‌های دیجیتال، حضورش در این صنعت را آغاز کرد. آن‌ها برای اجرای دستاورد‌های جدیدشان زیربرند لومیکس را تأسیس کردند تا تصمیم جدی‌شان برای کسب سهمی از بازار عکاسی را به رقبا نشان دهند.

فناوری ژاپنی و اولین محصولات

در دهه‌ی ۱۹۶۰، آمریکایی‌ها فرایند پردازش تصاویر دیجیتال را اولین‌بار در آزمایشگاه پیشرانه‌ی جت MIT معرفی کردند. اهداف اولیه‌ی توسعه‌ی این فناوری، اجرا در تصویربرداری ماهواره‌ای، تصویربرداری پزشکی، تماس ویدئویی، شناسایی شخصیت و درنهایت، بهبود سیستم‌های تصویربرداری بود.
پردازنده‌های تصویری امروزی در چهار مرحله‌ی اصلی عمل می‌کنند: ابتدا تصویر از حسگر دریافت و سپس، سیگنال مدنظر پردازش می‌شود. مراحل بعدی شامل فشرده‌سازی JPEG و ثبت اطلاعات تصویر هستند.

پاناسونیک، یکی از بازیگران قدیمی‌ صنعت برق و الکترونیک، با درک ظرفیت ایجادشده در حوزه‌ی تصویربرداری دیجیتال، تحقیق و توسعه درباره‌ی آن را در سال‌های پایانی قرن بیستم شروع کرد. محصول نهایی پاناسونیک در حوزه‌ی پردازش با نام موتور ونوس معرفی شد که از آن به‌بعد، تقریبا تمامی محصولات این شرکت ژاپنی در حوزه‌ی عکاسی دیجیتال از آن استفاده کردند.موتور ونوس تراشه‌ای از خانواده‌ی UniPhier محصولات شرکت ماتسوشیتا (نام پیشین پاناسونیک) بود. درکنار آن تراشه، نرم‌افزار توسعه‌ی تصاویر فرمت RAW را شرکت Ichikawa Soft Laboratory عرضه می‌کرد. در سال‌های بعد، تراشه‌های تولیدی پاناسونیک پیشرفت کردند و نسخه‌های متعددی از موتور پردازشی آن‌ها عرضه شد.
برند لومیکس اولین محصول دوربین دیجیتال پاناسونیک نبود؛ بلکه این شرکت از سال ۱۹۹۷، اولین تلاش‌ها برای ورود به دنیای عکاسی دیجیتال را نشان داد. آن‌ها اولین محصول خود را با نام کاردشات (Cardshot) معرفی کردند که در سا‌ل‌های بعد، با انواع مدل‌های جدید به‌روزرسانی شد. دوربین پاناسونیک کاردشات از طراحی مرسوم آن سال‌ها بهره می‌برد که در محصولات رقیبانی همچون کونیکا و کانن هم دیده می‌شد. تصاویر آن با رزولوشن ۶۴۰ در ۴۸۰ در کارت حافظه‌ای ۲ مگابایتی ذخیره می‌شدند. امکاناتی همچون فلش با قابلیت کاهش اثر قرمزی چشم و تنظیم کیفیت تصاویر، در اولین محصول پاناسونیک تعبیه شده بود.

محصول دیگری که پاناسونیک در سال ۱۹۹۷ عرضه کرد و با آن تنوع بیشتری به خانواده‌ی دوربین‌های دیجیتال داد، به تولد سری پالم‌کم (Palmcam) منجر شد. این خانواده از دوربین‌ها با ابعاد کوچک‌تر و شعار جای‌گیری در کف دست کاربر طراحی و ساخته شدند. پالم‌کم اولیه علاوه‌بر ابعاد کوچک‌تر، داک اتصالی هم برای کاربر به‌همراه داشت که قابلیت اتصال دوربین به تلویزیون و کامپیوتر یا شارژ شدن را فراهم می‌کرد.سری پالم در بازار نوظهور عکاسی دیجیتال، موفقیت‌هایی برای پاناسونیک به‌همراه داشت. آن‌ها باتوجه‌به همین پیروزی‌ها، روند توسعه‌ی محصولات در آن خانواده را گسترش دادند و در سال ۲۰۰۰، یکی از محصولات برتر خانواده‌ی پالم با نام PV-SD4090 SuperDisk PalmCam عرضه شد. نوآوری‌های جدید این محصول عبارت بود از: افزایش درخورتوجه کیفیت تصاویر به ۱۲۸۰ در ۹۶۰ پیکسل و امکان ذخیره‌سازی در سوپردیسک.

شرکت مادر پاناسونیک، یعنی ماتسوشیتا، درایوهای سوپردیسک را اولین‌بار معرفی کرد. با وجود معرفی فلش‌مموری در سال‌های بعد، قیمت گران آن‌ها باعث شد پاناسونیک در دوربین حرفه‌ای‌اش، از سوپردیسکی با ظرفیت ۱۲۰ مگابایت استفاده کند. از قابلیت‌های دیگر آن دوربین پاناسونیک، زوم اپتیکال ۳ برابری و قابلیت تنظیم نور صفحه‌نمایش و فلش تنظیم‌کردنی بود.

لومیکس متولد می‌شود؛ ورود قدرتمند به دنیای دوربین‌های عکاسی

پس از چند سال فعالیت در بازار دوربین‌های دیجیتال و درک ظرفیت فراوان آن برای رشد، پاناسونیک تصمیم گرفت برند مستقلی برای آن حوزه تأسیس کند. سرانجام در سال ۲۰۰۱ و با معرفی Lumix DMC-LC5 به بازار، برند لومیکس رونمایی شد. پاناسونیک دوربین‌های لومیکس را با شعار «چشم لایکا و قلب تپنده‌ی پاناسونیک» وارد گود رقابت کرد. نام لومیکس ترکیبی از عبارت‌های Luminance و Mix است که از ترکیب فناوری‌های مختلف برای بهبود نهایی کیفیت تصاویربرداری خبر می‌دهد.
لایکا (Leica) سابقه‌ی طولانی در صنعت عکاسی دارد و بسیاری از تصاویر تاریخی و خاطره‌انگیز با محصولات این برند ثبت شده‌اند. درمقابل لایکا، پاناسونیک قرار داشت که در کارنامه‌اش توسعه‌ی فناوری‌های پیشرفته به‌چشم می‌خورد. در این زمینه، این دو شرکت همکاری کردند تا انقلابی در دنیای دوربین‌های عکاسی ایجاد کنند. لایکا و پاناسونیک در حوزه‌های تولید دوربین عکاسی دیجیتال و لنزهای عکاسی، همکاری‌های تنگاتنگی دارند و بسیاری از محصولات لایکا را پاناسونیک تولید می‌کند. عموم محصولات برند لومیکس نیز، نمونه‌ای با برند لایکا دارند که البته قطعا گران‌تر هستند. در‌حال‌حاضر، لایکا نیز بسیاری از لنز‌های دوربین‌های پاناسونیک را طراحی و تولید می‌کند.
هدف از ایجاد برند لومیکس، حرکت در مسیر دیگر بزرگان این حوزه یا تولید محصولاتی مشابه دیگران نبود؛ بلکه پاناسونیک با لومیکس به‌دنبال ایجاد دنیای جدیدی در صنعت عکاسی بود؛ جایی‌که عکاسان برای ثبت احساسات و خلق هنرشان بتوانند به بهترین محصولات ممکن با قیمتی مقرون‌به‌صرفه دسترسی داشته باشند.

اولین دوربین لومیکس، یعنی LC5، مشابه نمونه‌ی Digilux 1 لایکا بود. حسگر ۴ مگاپیکسلی با قابلیت تصویربرداری تا رزولوشن حداکثر ۲۲۴۰ در ۱۶۸۰، ویژگی درخورتوجه اولین محصول لومیکس بود. به‌علاوه، قابلیت ذخیره‌ی تصویر در دو فرمت JPEG و TIFF، امکان ذخیره بدون فشرده‌سازی را نیز به کاربر می‌داد. برای ذخیره‌سازی تصاویر کارت حافظه‌ی ۳۲ مگابایتی همراه‌با LC5 عرضه می‌شد. محصول دیگری که در همان سال برای معرفی بهتر لومیکس به بازار عرضه شد، DMC-F7 نام داشت که طراحی فشرده‌تری داشت.شایان ذکر است اولین محصولات پاناسونیک و لومیکس در بازار دوربین‌های دیجیتال، از موتور پردازش ونوس استفاده نمی‌کردند. اولین نمونه‌هایی که با آن موتور عرضه شدند، به تراشه‌های Venus I مجهز بودند و در سال ۲۰۰۲ معرفی شدند. این نسخه از موتور به‌منظور بهبود کیفیت تصویر و افزایش سرعت بهینه‌سازی شده بود و فرایندهای چندمرحله‌ای پردازش را در یک لحظه انجام می‌داد.
در سال‌های ابتدایی دهه‌ی ۲۰۰۰، محصولات متنوع لومیکس با استفاده از نسخه‌ی اول موتور ونوس طراحی و ساخته شدند. از میان آن‌ها، می‌توان به FZ1 و LC43 اشاره کرد که در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ به بازار راه یافتند. FZ1 نسخه‌ی ساده‌تری بود که با لنز ۲ مگاپیکسلی، رزولوشن حداکثر ۱۶۰۰ در ۱۲۰۰ و حسگر لرزش‌گیر اپتیکال عرضه می‌شد. پاناسونیک یکی از بخش‌های جذاب بازار که محصولات درخوری در آن وجود نداشت، برای کسب سهم بیشتری از دنیای عکاسی برگزید. یکی از این بخش‌ها کلاس دوربین‌های سوپرزوم بود که با‌توجه‌به توانایی فراوانش در ارائه‌ی زوم اپتیکال، جذابیت زیادی برای کاربران داشت. بنابراین، سری FZ لومیکس متولد شد که نکته‌ی مهم این دوربین ارائه‌ی زوم اپتیکال ۱۲ برابری برای اولین‌بار در جهان بود.

LC43 که یک سال بعد به بازار آمد، کمی پیشرفته‌تر بود و از حسگر ۴ مگاپیکسلی با حداکثر رزولوشن ۱۶۰۰ در ۱۲۰۰ بهره می‌برد. هر دوِ نمونه‌ از قابلیت‌هایی همچون بزرگ‌نمایی دیجیتال و نیز تنظیم خودکار ISO بهره می‌بردند.

پیشرفت محصولات و کیفیت عکاسی

علاقه‌ی پاناسونیک به کسب رضایت مصرف‌کنندگان باعث شد در سال‌های بعد، تمرکز آن‌ها بر دوربین‌های کوچک‌تر افزایش یابد. در سال ۲۰۰۳، اولین دوربین سوپرکامپکت لومیکس با تمرکز بر همین نیاز بازار عرضه شد. FX5 و FX1 دو نمونه از محصولات سوپرکامپکت بودند که با وجود ابعاد کوچک، به لرزش‌گیر توانمندی نیز مجهز بودند و بدین‌ترتیب خود را گزینه‌ی جذابی برای کاربران خانگی معرفی کردند.
یک سال پس از موفقیت‌های چشمگیر محصولات مجهز به موتور ونوس، نسخه‌ی دوم این موتور با نام Venus II عرضه شد. موتور بهینه‌شده برای محصولات حرفه‌ای آن سال‌ها همچون سوپرزوم FZ7 عرضه می‌شد و تمرکز اصلی آن، رسیدن به حداکثر کیفیت در تصاویر دیجیتال بود. نکته‌ی مهم‌ دیگر در موتور جدید تبدیل لرزش‌گیری از حالت نرم‌افزاری به سخت‌افزاری بود که در نسخه‌های بعد هم رعایت شد.
نسخه‌ی دوم موتور ونوس دقت اصلاح لرزش را از ۴۸۰ به ۴،۰۰۰ مرتبه‌بر‌ثانیه رساند. همچنین در نسخه‌ی جدید موتور ونوس، رزولوشن افقی و عمودی تصاویر حدود ۱۰ درصد بهبود یافت. به‌علاوه، تکرارپذیری رنگ‌ها از ۴ محور به ۱۲ محور رسید و فناوری 2DNR برای کاهش نویز مشکی و بهبود فرایند تمیزسازی پوست سوژه در نسخه‌ی دوم موتور ونوس موجود بود.
DMC-FZ7، دوربینی با حسگر ۶ مگاپیکسلی و قابلیت سوپرزوم بود که در سال ۲۰۰۶، از نسخه‌ی دوم موتور ونوس استفاده کرد. آن دوربین قابلیت زوم ۱۲ برابری اپتیکال داشت و انواع قابلیت‌های عکس‌برداری ازجمله فوکوس خودکار و دستی و لرزش‌گیری حرفه‌‌ای در آن استفاده شده بود.
پس از عرضه‌ی محصولات بسیار حرفه‌ای با نسخه‌ی دوم موتور ونوس، ایده‌ها برای طراحی موتور جدید و کاربردی در دوربین‌های ساده‌تر افزایش یافت. تیم توسعه‌ی پاناسونیک موتور Venus Engine Plus را در سال ۲۰۰۵ و با هدف مصرف کمتر انرژی و افزایش پردازش عرضه کرد. درنتیجه، قیمت دوربین‌های بهره‌گیرنده از موتور جدید نیز کاهش یافت و بخش گسترده‌تری از مشتریان به‌سمت لومیکس جذب شدند.

در آن سال، لومیکس توسعه‌ی موتور پردازشی برای دوربین‌های حرفه‌ای را فراموش نکرد و نسخه‌ی سوم موتور ونوس را با ادعای کاهش نویز در بالاترین تنظیمات ISO، به خط‌تولید دوربین‌ها افزود. DMC-FZ8 محصول سوپرزوم لومیکس بود که در دسته‌بندی Bridge (بین دوربین‌های کامپکت و SLR) قرار می‌گرفت.
در سال ۲۰۰۵، علاوه‌بر عرضه‌ی موتور پردازشی جدید، چند دستاورد دیگر نیز برای پاناسونیک و لومیکس رقم خورد. دوربین FZ 30 محصولی بود که از کریستال مایع در آن استفاده شده بود. اولین حسگر CCD جهان با نسبت تصویر ۱۶:۹ را پاناسونیک در دوربین DMC-LX 1 ارائه کرد. دستاورد دیگر نیز، عرضه‌ی دوربین با صفحه‌نمایش LCD HD بود که در مدل‌هایی همچون FX8 و FX9 محقق شد. باوجوداین، شاید بزرگ‌ترین موفقیت پاناسونیک در رده‌ی دوربین‌های خانگی را لومیکس FZ38 رقم زد؛ دوربینی ۱۲ مگاپیکسلی با زوم اپتیکال ۱۸ برابر که به‌اعتقاد اکثر کارشناسان، در آن زمان بهترین گزینه‌ی موجود در بازار بود و رقبای مطرحش اعم از کانن و نیکون و سونی را شکست داد. موفقیت‌های سوپرزو‌م‌های FZ همچنان ادامه دارد و مدل‌های FZ2500 و FZ1000 با حسگر‌های یک اینچی جزو جذاب‌ترین گزینه‌های موجود در بازار هستند.

در سال‌های بعدی دهه‌ی ۲۰۰۰ هم، رکوردشکنی لومیکس در بازار دوربین‌های عکاسی دیجیتال ادامه داشت. در سال ۲۰۰۶، آن‌ها کوچک‌ترین دوربین دیجیتال تک‌لنزی جهان مجهز به لنزی با زوم اپتیکال ۱۰ برابری را با نام DMC-TZ1 معرفی کردند. بدین‌ترتیب پس از سری محبوب FZ، سری کامپکت سوپرزوم TZ هم متولد شد که امروزه نیز پس از سال‌ها توسعه، خود را به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌های موجود برای کاربران خانگی معرفی می‌کند. در‌حال‌حاضر، سری سوپرزوم TZ نیز با حسگر‌های بزرگ‌تر و بدنه‌ای باریک، از بهترین گزینه‌های موجود برای کاربران عادی است.
از دستاوردهای دیگر آن سال، تولید انبوه و موفقیت‌آمیز شیشه‌های انکساری برای اولین‌بار در جهان و اضافه‌کردن لنز واید ۲۸ میلی‌متری به دوربین دیجیتال بود.

در سال ۲۰۰۶، لومیکس برای اولین‌بار فناوری تشخیص حرکت را در دوربین‌هایش معرفی کرد. دوربین FX 07 اولین محصول مجهز به این فناوری بود. به‌علاوه، سیستم‌های ضدگردوغبار و حسگر MOS نیز برای اولین‌بار در محصولات این شرکت استفاده شدند.
در سال ۲۰۰۸، پاناسونیک نسخه‌ی چهارم موتور پردازشی ونوس را معرفی کرد. قابلیت‌های اصلی Venus IV بهبود درخورتوجه کیفیت تصاویر و تشخیص دقیق‌تر و اصلاح بهتر لرزش دست در لرزش‌گیر و فرایندهای کنترلی هوشمندتر درمقایسه‌با نسل قبل در بخش ISO را شامل می‌شدند. به‌علاوه، بازدهی انرژی ونوس ۴ نیز بهتر از نسل قبل بود.
در موتور نسخه‌ی چهارم، لومیکس کنترل حساسیت در تنظیمات ایزو برای دوربین‌هایش را به مدل سخت‌افزاری تغییر داد. با استفاده از فرایندی به‌نام iA یا Intelligent Auto، دوربین‌های این شرکت از فرایندهای سخت‌افزاری برای تنظیم ایزو استفاده می‌کردند. همین قابلیت به دوربین‌های لومیکس امکان می‌داد صحنه را تشخیص دهد و جزئیات دیگر را به‌طور خودکار تنظیم کند. به‌علاوه، فناوری بهبود تاری در تصاویر نیز با موتور جدید عرضه شد.
افزون‌براین، توسعه‌ی موتور جدید پردازشی تیم توسعه‌ای لومیکس را قادر می‌ساخت محصولاتی حرفه‌ای‌تر با قابلیت‌های بیشتر را تولید کند. در سال ۲۰۰۶، مهندسان پاناسونیک اولین دوربین حرفه‌ای DSLR خود را با نام L1 و در سیستم چهارسوم معرفی کردند تا رسما جنگ با بزرگان بازار را آغاز کنند. در سال ۲۰۰۸، اولین دوربین دیجیتال SLR یا (DSLR) مجهز به LCD چرخان و قابلیت تشخیص چهره با نام DMC-L10 و در سیستم چهارسوم عرضه شد. دستاورد بزرگ بعدی عرضه‌ی کوچک‌ترین زوم اپتیکال ۱۰ برابری جهان با لنزی ۲۸ میلی‌متری در دوربین دیجیتال TZ5 بود.

در سال ۲۰۰۸، چند دستاورد مهم دیگر همچون بهبود چشم قرمز در تصویر دوربین به‌صورت دیجیتال، اصلاح ناحیه‌ی تاریک، تشخیص حرکت با قابلیت لمسی، فوکوس دنبال‌کننده و از همه مهم‌تر، دوربین دیجیتال بدون آینه در کارنامه‌ی لومیکس ثبت شد. موتور ونوس HD در همان سال توسعه یافت و نسل جدیدی از دوربین‌های حرفه‌ای این شرکت با نام G به بازار معرفی شدند. امروزه، آن نسل به‌عنوان یکی از بهترین دوربین‌های دیجیتال حرفه‌ای شناخته می‌شوند.
درحال‌حاضر، دوربین‌های دیجیتال بدون آینه به یکی از قوت‌های برند لومیکس تبدیل شده‌اند و پس از بیش از ۱۰ سال تولید انواع محصول در آن حوزه، پاناسونیک یکی از بهترین عرضه‌کنندگان نمونه‌های بدون آینه شناخته می‌شود.

تولد دوربین‌های بدون‌ آینه‌ و قاتل DSLRها

عطفگاه تاریخچه‌ی لومیکس و شاید دنیای دوربین‌های عکاسی، در سال ۲۰۰۸ رقم خورد. دوربین‌های بدون آینه پیش‌تر نیز به بازار عرضه شده بودند؛ اما از هیچ‌یک از توانایی‌های دوربین بدون آینه‌ی پاناسونیک بهره نمی‌بردند. در سال ۲۰۰۸، پاناسونیک به‌همراه المپوس استاندارد میکرو چهارسوم را برای طراحی و تولید دوربین‌های عکاسی و فیلم‌برداری و لنزها معرفی کرد. این استاندارد به‌طور اختصاصی درباره‌ی دوربین‌های دیجیتال بدون آینه با قابلیت تعویض لنز به‌کار می‌رود. لومیکس G1 نتیجه‌ی همکاری دو غول دنیای عکاسی بود تا همان‌طورکه پاناسونیک وعده داده بود، از مسیر مشابه سایر بزرگان دنیای عکاسی استفاده نکند و با نوآوری جنگ جدیدی آغاز کند.

با اینکه دوربین‌های بدون آینه را اپسون چند سال قبل به بازار معرفی کرده بود، در مقام مقایسه، پاناسونیک در آن سال و با معرفی دوربین G1، به‌نوعی فورد مدل T، اولین خودروِ تولید انبوه جهان را برای دنیای عکاسی دیجیتال معرفی کرد؛ محصولی که دوربین‌های بدون آینه را به فناوری دردسترس برای عموم مردم تبدیل کرد.

درخشش در حوزه‌ی فیلم‌برداری

پاناسونیک با سال‌ها تجربه در تولید دوربین‌های فیلم‌برداری و استودیویی و استریم، در سال ۲۰۰۸ موقعیت را برای انتقال دستاورد‌هایش به دوربین‌های دیجیتال آماده دید.
موتور ونوس HD با اجرای ساختار ۲ پردازنده‌ای، پشتیبانی از پورت HDMI را نیز به دوربین‌های بدون‌ آینه‌ی لومیکس افزود. پردازش سریع‌تر، تشخیص چهره‌ی دقیق‌تر، پشتیبانی از فیلم‌برداری AVCHD در فرمت MPEG 4 با کیفیت صدای دالبی و کاهش مصرف انرژی، از دیگر قابلیت‌های موتور HD بودند. بدین‌ترتیب درکنار G1، لومیکس سری دیگری را رونمایی کرد تا دنیای دیجیتال را تغییر دهد. پاناسونیک GH1‌ اولین عضو خانواده‌ی GH بود تا حیات پرافتخار این سری را در سال‌های بعد رقم بزند.

موتور ونوس HD که در برخی منابع با نام Venus V هم معرفی می‌شود، قابلیت فیلم‌برداری با کیفیت درخورتوجه را به دوربین‌های لومیکس افزود. پس از آن، به‌مرور عرضه‌ی محصولات انقلابی با این قابلیت شروع شد که سری G در خانواده‌ی دوربین‌های حرفه‌ای و دوربین‌های TZ 7 و FT 1 در خانواده‌ی دوربین‌های کامپکت از آن پشتیبانی می‌کردند. در سال ۲۰۰۹، اولین دوربین‌های مجهز به این قابلیت عرضه شدند.
در سال‌های پایانی دهه‌ی ۲۰۰۰، علاوه‌بر اجرای موتور جدید، اضافه‌کردن امکاناتی همچون مقاومت دربرابر نفوذ آب و گردوغبار و مقاومت دربرابر شوک و لنزهای مقاوم در محصولاتی همچون FT 1 ارائه‌ شدند.
پس از کسب موفقیت‌های متعدد با موتور HD، پاناسونیک به‌نوعی تصمیم گرفت نام‌گذاری براساس آن را نیز به موتورهای خود اضافه کند. موتور بعدی در سال ۲۰۱۰ و با نام‌های VI و HD II با تفاوت‌های جزئی عرضه شد. قابلیت‌هایی همچون رزولوشن هوشمند و تشخیص چهره‌ی دقیق‌تر و کاهش نویز حرفه‌ای، برخی از ویژگی‌های موتور سال ۲۰۱۰ بودند.
همچنین در همان سال، لومیکس موتور دیگری با نام Venus FHD را معرفی کرد که خانواده‌ی دوربین‌های حرفه‌ای G مقاصد اصلی آن بودند. هدف اصلی از توسعه‌ی این موتور، بهبود عملیات فیلم‌برداری و رسیدن به بیشترین سرعت پردازش تصویر بود. قابلیت‌های موتور جدید عبارت بودند از: پشتیبانی از عملکرد ۳ پردازنده، بهبود دقت و حساسیت در تنظیمات ایزو، تصویربرداری سه‌بُعدی در مدل‌های بدون آینه و با استفاده از لنز مخصوص و پردازش سریع‌تر.

پاناسونیک در لومیکس GH3 از همین موتور پردازشی بهره برد تا یکی از اولین محصولات موجود در بازار با توانایی فیلم‌برداری Full HD با نرخ ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه باشد. توانایی‌های پرچم‌دار فیلم‌برداری لومیکس در سال ۲۰۱۲ به‌حدی بود که بسیاری از آن برای امور حرفه‌ای اعم از ساخت فیلم یا تیزر تبلیغاتی استفاده می‌کردند. با استقبال گسترده‌ی کاربران از دوربین‌های حرفه‌ای پاناسونیک، به‌خصوص سری GH، غول ژاپنی در سال ۲۰۱۴ نسل جدید پرچم‌دارش را با نام GH4 معرفی کرد تا اولین دوربین بازار با توانایی فیلم‌برداری 4K باشد. موتور پردازشی توانمند ونوس IX به این دوربین امکان می‌داد کلیپ‌های 4K با نرخ ۲۴ فریم‌بر‌ثانیه و ۱۰۰ مگابیت‌بر‌ثانیه را ضبط کند. پس از گذشت ۷ سال، هنوزهم بسیاری کاربران از GH4 برای رفع نیازهای فیلم‌برداری‌شان بهره می‌برند.
پاناسونیک در ادامه‌ی درخشش در حوزه‌ی فیلم‌برداری، سال ۲۰۱۷ عضو جدید سری GH را با نام لومیکس GH5 معرفی و به بازار عرضه کرد تا باردیگر نامش را بر سر زبان‌ها بیندازد. این دوربین میکرو چهارسوم اولین محصولی بود که از توانایی ضبط 4K با نرخ ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه بهره می‌برد. موتور پردازشی ونوس X به‌کار‌رفته در این دوربین، به‌حدی توانمند بود که نرخ بیت‌ریت حداکثر ۴۰۰ مگابیت‌بر‌ثانیه GH5 در ضبط کلیپ‌های 4K را فقط تعداد انگشت‌شماری کارت حافظه پشتیبانی می‌کردند.
نکته‌ای که دوربین‌های لومیکس را برای امور فیلم‌برداری به گزینه‌ی ایده‌آلی تبدیل می‌کند، امکانات بی‌شمار آن‌ها درکنار کیفیت چشمگیر خروجی است. پاناسونیک به‌صورت مداوم با کارشناسان و فیلم‌برداران حرفه‌ای برای توسعه‌ی محصولات ایده‌آل مشورت و سعی می‌کند نیاز‌های آن‌ها را تأمین کند.

سال‌های اخیر و جدیدترین محصولات برند لومیکس

در تمامی سال‌های فعالیت برند لومیکس، پاناسونیک تلاش کرد در خط‌مقدم صنعت عکاسی دیجیتال بماند. آن‌ها برخلاف برخی از بازیگران قدیمی بازار، هیچ‌گاه از توسعه‌ی محصولات و ارائه‌ی فناوری‌های جدید برای دوربین‌های دیجیتال خود دست برنداشتند و از تغییرات بنیادی نمی‌ترسیدند. با شروع دهه‌ی ۲۰۱۰، عرضه‌ی موتورهای جدید پردازشی برای دوربین‌های پاناسونیک نیز ادامه پیدا کرد و علاوه‌بر آن، فناوری‌های دیگر همچون پوشش خاص لنزها و افزایش سرعت عکس‌برداری پشت‌سر‌هم به دوربین‌ها اضافه شد
در سال‌های اخیر، توسعه‌ی موتورهای پردازشی در دوربین‌های لومیکس باقدرت ادامه داشته است. از سال ۲۰۱۲، دیگر نام‌گذاری خاصی برای موتورها انتخاب نشد و اکثر آن‌ها با نام New Venus Engine عرضه شدند. در چند سال گذشته، قابلیت‌هایی همچون تصویربرداری HDR، افزایش دقت تنظیمات ISO، فیلم‌برداری تا کیفیت 4K و ویژگی‌های دیگر به موتورها و محصولات استفاده‌کننده از آن‌ها افزوده شدند.
پاناسونیک پس از کسب موفقیت‌های زیاد در دنیای دوربین‌های دیجیتال، به‌تازگی دو محصول جدید با حسگرهای فول‌فریم را رونمایی کرده تا رقابت خود با بزرگان این حوزه را به مرحله‌ی جدیدی وارد کند. لومیکس S1 و S1R جدیدترین محصولات حرفه‌ای پاناسونیک هستند که از عزم راسخ این شرکت برای سلطه بر دنیای دوربین‌های بدون‌ آینه خبر می‌دهد.
نکته‌ی جالب درباره‌ی زیربرند لومیکس آن است که شرکت ژاپنی پاناسونیک برای مستقل‌کردن کامل آن تلاشی نکرده است. به‌عنوان مثال، اولین نتایج جست‌وجو درباره‌ی این برند نه به وب‌سایتی اختصاصی، بلکه به وب‌سایت شرکت مادر، یعنی پاناسونیک می‌رسد. حتی دامنه‌ی Lumix.com نیز در تصاحب برند لومیکس یا پاناسونیک نیست و به‌احتمال زیاد تلاشی هم برای آن نشده است.
به‌هرحال، لومیکس لقب یکی از زیربندهای موفق‌ جهان را یدک می‌کشد که در حوزه‌ی خود، یعنی عکس‌برداری دیجیتال، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. محصولات این برند، به‌ویژه در دسته‌ی دوربین‌های بدون آینه، انتخاب اول بسیاری از عکاسان حرفه‌ای هستند و در دسته‌ی اقتصادی نیز، کاربران عادی انتخاب‌هایی بهتر از این محصول ژاپنی پیدا نمی‌کنند. امروزه لومیکس برندی شناخته‌شده در جهان است که در بسیاری از کشورها، در کنار برند مادر یعنی پاناسونیک، نمایندگی‌های فروش و خدمات اختصاصی دارد. در ایران هم شرکت آژند سرویس نمایندگی رسمی محصولات پاناسونیک و خصوصا دوربین‌های لومیکس است که فروش و خدمات این برند ژاپنی را بر عهده دارد.

همان‌طورکه گفته شد، پاناسونیک و لومیکس از پیش‌گامان عرضه‌ی دوربین‌های بدون آینه و یکی از تولیدکنندگان استاندارد میکرو چهارسوم برای آن بودند. تابه‌امروز نیز، اکثر محصولات شرکت ژاپنی با وفاداری به طراحی‌های گذشته و بهره‌گیری از ویژگی‌های مثبت آن‌ها، روندی پایدار را از خود نشان داده‌اند.
در آوریل۲۰۱۸، سه جایزه‌ی TIPA از معتبرترین جوایز عکاسی جهان به پاناسونیک و محصولات دوربین آن شرکت، یعنی لومیکس اهدا شد. دوربین Lumix G9 جایزه‌ی بهترین دوربین بدون آینه را با عنوان Best Mirrorless CSC Expert دریافت کرد. دوربین GH5S بهترین دوربین ترکیبی عکس و ویدئو شد و Lumix TZ220 جایزه‌ی بهترین دوربین کامپکت حرفه‌ای را ازآن خود کرد. این درحالی است که در سال ۲۰۱۷ نیز، پاناسونیک با دوربین‌های FZ80 (بهترین دوربین سوپرزوم) و GH5 (بهترین دوربین عکاسی و فیلم‌برداری) و لنز ۳۵-۱۲ میلی‌متری F2.8 (بهترین لنز استاندارد)، سه جایزه‌ی این مؤسسه را تصاحب کرده بود. آنچه گفته شد، تنها بخشی از جوایزی است که محصولات لومیکس برای پاناسونیک به‌ارمغان آورده است.
درادامه، برخی از نوآوری‌های محصولات لومیکس را مشاهده می‌کنید: