I Love NY  یک لوگو، شعار و یک سروده (آهنگ من نیویورک را دوست دارم) که بر پایه کمپینی برای معرفی قابلیت های توریستی نیویورک در سال ۱۹۷۷ توسط آژانس Wells Rich Greene و به سفارش وزارت توسعه اقتصادی ایالت نیویورک، طراحی و لانچ شده است.
در همین کمپین، استیو کارمن ( ( Steve Karmen آهنگ من نیویورک را دوست دارم را نوشت و آهنگ سازی آن را انجام داد تا این کمپین با قدرت تصویر و صدا به یکی از اثرگذارترین کمپین های گردشگری دنیا تبدیل شود.
صاحب رسمی این نشانه، وزارت توسعه اقتصادی ایالت نیویورک است و آن را در سال ۱۹۷۷ به ثبت رسانده است. این سازمان دیزاین این لوگوی بی نظیر را به میلتون گلیزر می سپارد که ابتدا صرفا برای دیزاین لوگو انتخاب و پس از آن تا سمت مدیریت هنری در این پروژه پیش می رود.
در سال ۱۹۷۶میلتون گلیزر این نشانه را در تاکسی و در مسیر دفتر خود روی تکه کاغذی طراحی کرده که این تکه کاغذ در موزه هنرهای مدرن منهتن نگهداری می شود. استفاده از فونت ماشین های تحریر به نقل از گلیزر، به دلیل ثبت نام مهاجران به آمریکا و تشکیل آمریکایی که ما امروزه به این شکل می شناسیم است که در آن زمان نام آن ها با ماشین های تحریر تایپ می شده و وارد آمریکا می شدند و سرزمینی را بدون تکیه به میراث گذشته هایشان بنا کرده اند.
این نشانه طبق تقسیم بندی نشانه، جزو نشانه های ترکیبی (Emblem)  به حساب می آید. نشانه ای که از ترکیب حروف بزرگ و آیکون قلب شکل گرفته است که بیش از ۴۰ سال است بسیار کامل و استوار ماندگار شده است. سمبل قلب در آن، نشانه ی امید، خوشبختی و قدرت است. در حالی که به نقل از “مدیوم آرت” در تحلیل این لوگو، نیویورک همیشه مقصدی پر امید و درخشان نبوده است، گذشته ای تاریک دارد و  این لوگو، آغازگر تغییر در ادراک مخاطبان و تبدیل نیویورک به مقصدی مثبت و پر امید شده است.
گفتنی است از ابتدای شروع این کمپین، سایتی جذاب با همین دامنه ( www.iloveny.com)  به معرفی جاذبه های گردشگری نیویورک پرداخته است که تا به امروز می توان با مراجعه به آن، از تداوم کمپین در چهار دهه با خبر شد. اینکه چگونه یک کمپین با تمامی جوانبش باید دید بلند مدت و پیوسته داشته 
تی شرت، توپ بیسبال، بج سینه، توپ گلف، قلک و کلاه تنها کالاهایی نیستند که این نشانه روی آن ها چاپ شده است، این تکرار تا جایی پیش می رود که به زعم Ad Age  پر تکرارترین عبارت بعد از Made in China جمله I Love NY  است!
پس از حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ بسیاری از گردشگران، به نشانه حمایت از اهالی نیویورک، تی شرت های I Love NY   پوشیدند. درست در همین زمان، گلیزر با تغییری در آیکون آن را برای نبردی دیگر مهیا کرد. تغییر آن به “من نیویورک را دوست دارم، بیش از پیش” با اضافه کردن لکه ی کوچک سیاه به آیکون قلب نشانه، بار دیگر تصویر تاریک این ایالت در ذهن مخاطبان دستخوش تغییر بنیادی نشد و در عوض به نمادی حمایتی برای ابراز همدردی با این ایالت تبدیل شد.
تنها در ایالت نیویورک تا سال ۲۰۱۷ حدود ۳ هزار شکایت از کپی کنندگان این آیکون در آمریکا به ثبت رسیده است که این آمار نشان می دهد حتی در این کشور با قوانین سخت کپی رایت، از این نشانه بارها استفاده و گرته برداری شده است. این آمار نشان دهنده اوج خلوص و تکامل یک نشانه است.
پس جای تعجب نیست که در ایران تقریبا تمام شهرها، در ورودی شهر سازه ای عظیم با ترکیب قلب و نام شهر خود ساخته اند.
از تهران، پرند، ارس و دیگر شهرها که بدون توجه به هویت شهر و قابلیت های منحصر به فرد آن، صرفا با سازه ای زیبا با جا دادن یک قلب در نام شهر! (مانند تبریز) یا  “من این شهر را دوست دارم” داستان برندسازی شهری خود را به فصل آخر می رسانند.