سهیل سیمره (کارشناس place branding) : شهروندان، گردشگران و سرمایه‌گذاران هریک سهم ویژه‌ای به عنوان ذی‌نفعان اصلی منشور برندینگ شهری در اختیار دارند و پایه‌های اصلی برند شهر را تشکیل می‌دهند اما آنچه می‌تواند به تجمیع تمامی این اعضا بینجامد و یا در مقابل به از هم گسیختگی این ارکان منجر شود رویکرد سیستم مدیریت شهری به تبیین برنامه‌های برندینگ شهری است.

آنچه امروز شهرها در مقوله برندینگ شهری به آن نیاز دارند در کنار گروه‌های ذی‌نفعان یاد شده و نقش کلیدی آن‌ها، ساختار و بستری است که همه ذی‌نفعان منافع خود را در آن به صورت ملموس بیابند و بتوانند در آن بستر نیازها و خواسته‌هایشان را طرح و پاسخی برای آن دریافت
کنند.
تعامل شهروندان، گردشگران و سرمایه‌گذاران با این بستر از شهر است که می‌تواند موقعیت و ساختاری مناسب را جهت رشد و ارتقای برند شهر ایجاد کند و مزیت رقابتی ویژه شهر را در میان رقبا ارتقا بخشد.
ایجاد چنین بستر و ساختاری در شهر در اختیار سیستم مدیریت شهری قرار دارد.

شهرداری‌ها و شوراهای شهر به عنوان نمایندگان ذی‌نفعان شهر و همچنین در زمینه برندینگ شهری به‌عنوان کارگزاران برندینگ شهری از سوی گروه‌های ذی‌نفع برند شهر نقشی حساس را در زمینه‌سازی رشد یا افول برند شهر بر عهده دارند. نحوه ایجاد موازنه بین منافع گروه‌های ذی‌نفعان مختلف برند شهر، همسو‌سازی برنامه‌های مختلف در حوزه‌های گوناگون مدیریت شهری در راستای رشد برند شهر، ظرفیت‌سازی جهت ایجاد و یا تقویت مزیت و هویت رقابتی شهر از جمله موارد اصلی در گستره فعالیت‌هایی است که مدیران شهری به‌عنوان کارگزاران برند شهر می‌توانند در نظر داشته باشند.
با نگاهی اجمالی به شهرهای موفق و پیشرو در دنیا نقش تسهیل‌گری و سازنده مدیریت شهری در رشد و ارتقا برند شهر به‌وضوح قابل رویت است. شهرهایی در کشورهای مختلف وجود دارند که می‌توان حتی با رصدی غیر‌تخصصی و کوتاه نحوه تامین منافع ذی‌نفعان مختلف برند شهر را در آن‌ها مشاهده کرد و هارمونی منظم در کنار هم قرار گرفتن شهروندان، گردشگران و سرمایه‌گذاران را در بستر شهر لمس کرد.
نحوه ایجاد این هماهنگی و مدیریت گروه‌های ذی‌نفعان برند شهر یکی از اصولی‌ترین رویکردهای سیستم مدیریت شهری و برندینگ شهری است که در دهه‌های گذشته به‌صورت فعال و به هم پیوسته‌ای در شهرهای موفق و خلاق جهان اعمال شده است.
برندینگ شهری در دنیای امروز باتوجه به نزدیک شدن منافع گروه‌های مختلف ذی‌نفعان شهر به یکدیگر تبدیل به منشوری شده است که اضلاع اصلی آن را شهروندان، گردشگران و سرمایه‌گذاران تشکیل می‌دهند اما وظیفه تنظیم این منشور برای ارائه بازتابی موفق از برند شهر به عهده ساختار مدیریت شهری است که بتواند جایگاه این اضلاع را تدقیق کند و منافع هر یک را به درستی تبیین و در بستر شهر اعمال کند، و به هم پیوستگی منظم و به دور از آشفتگی از این سه رکن برندینگ شهری به وجود بیاورد.
شهرهای ما تا چه میزان در تدقیق و تبیین نیازهای گروه ذی‌نفعان برند شهر موفق بوده‌اند؟ هماهنگی بین خواسته‌ها و نیازهای گروه ذی‌نفعان برند شهر چگونه است؟ شهروندان، گردشگران و سرمایه‌گذاران چه تعامل و ارتباطی با کارگزاران برند شهر خود دارند؟